De Vrije

Het invasieleger in Irak bestaat voor een flink, nooit expliciet genoemd deel uit de dogs of war, zoals huurlingen heten sinds het boek van Frederick Forsyth over deze types. (De uitdrukking is van Shakespeare). En hier zien we wat de koloniale militairen met honden uithalen tegenover mensen uit het bezette land.



Stom hinnikende soldaten die gieren dat dit het grappigste is dat ze ooit hebben gezien. Een hond in Irak met drie poten, waarvan een ook nog beschadigd. Ze gooien stenen naar het beest dat probeert weg te komen en het laatste beeld - ze hebben het natuurlijk opgenomen en het filmpje is in de openbaarheid - het eindigt met de prangende vraag: zullen we hem nu doodschieten?
Honden of Iraakse mensen, wat zal het voor hun uitmaken?
Toch vreemd dat PETA, die ik tot nu toe voor een serieuze actiegroep hield, nu een petitite tegen dierenmishandeling door de VS-bezetters in Irak heeft lopen. Geen oordeel over de militairen in het algemeen. We willen niet de indruk wekken that we don't support the troops. Spijt mij, PETA, beroepsmoordenaar is beroepsmoordenaar, en zulke mensen steun ik niet als het even kan. Zolang er slachthuizen zijn zullen er slagvelden zijn. Of omgekeerd.

In de VS maakten velen zich druk om televisiebeelden van de toenmalige president Johnson, die een hond aan zijn oren optilde. Dierenbeul! Alsof die man niet wat meer op zijn geweten had.



Maar goed, u bent nu op de hoogte gesteld van de bijbehorende petitie. De bewoordingen van PETA zijn nog redelijk, er loopt een andere, aanbevolen door dierenbevrijdingsbewegingen, die de bovengenoemde redenering volgen over our troops.

In het Mexicaanse Oaxaca woedde het afgelopen jaar een volksopstand dat door geweld werd gesmoord.

Hieronder een interview met een anarchist die nauw bij de gebeurtenissen betrokken is.

De datum 25 november 2006 blijft een belangrijke markering voor de beweging in Oaxaca. Op die dag liep een grote demonstratie uit op een ware veldslag met de federale politie. Het geweld van de politie loog er niet om. Er vielen 3 doden, honderden gewonden en naar schatting 140 demonstranten werden gearresteerd. Diverse activisten staken hierbij verschillende gebouwen (vooral overheidsgebouwen, maar ook een enkele winkel en woning) en tientallen auto�s in de brand. Het boze oog was daarna gericht op de actievoerders die het pittoreske centrum van Oaxaca veranderd zouden hebben in een spookstad, aldus vele tegenstanders. Het massale volksverzet is er nog steeds niet van bovenop gekomen. (Een filmpje van die dag gemaakt door Nederlandse activisten:
http://www.youtube.com/watch?v=lDXFnwcbNw8)

In mei van het vorige jaar begonnen leraren met het organiseren van demonstraties voor een vrij uitgebreid pakket eisen: onder andere meer loon en betere rechten voor leerlingen. De enige reactie van de gouverneur leek repressie te zijn. De demonstranten lieten het er echter niet bij zitten en zijn zich meer en meer als een sociale volksbeweging gaan organiseren. Een vaststaand punt hierbij op de agenda was dat de gouverneur moest ophoepelen. Voor een redelijk uitgebreid verslag op De Vrije: zie
hier.

Zelf ben ik in oktober en november van het vorige jaar in totaal ruim 2 weken in Oaxaca aanwezig geweest. Tijdens die periode heb ik veel mensen kunnen spreken en in oktober was ik een dagelijkse gast in het plaatselijke kraakpand (een voormalig politiebureau!!!) waar de anarchisten zich verzamelenden en organiseerden. Tijdens mijn tweede bezoek in november was het ontruimd en bewoog iedereen zich ondergronds. De anarchisten die niet in de gevangenis zaten, waren vooral druk om hun vrienden zo snel mogelijk bevrijd gezien te krijgen. Sinds een paar weken ontvang ik steeds meer berichten dat gevangenen druppelgewijs vrijgelaten worden. Tijdens de afgelopen Zapatista intergalactica in Oventic, Chiapas begin dit jaar, interviewde onze Belgische vriend Cowboy de uit Oaxaca afkomstige Tania. Hieronder een samenvatting van dit gesprek.

Wat denk je van APPO?
�Ik vind het een goed initiatief om het volk bij elkaar te krijgen, maar de APPO doet dit op een verkeerde manier. Ze hebben leiders. En enkel mensen en organisaties uit Oaxaca kunnen deel uitmaken van de APPO. In het begin waren er verschillende jonge anarchisten bij de APPO aangesloten om de discussie te openen over de vorm van de APPO. De uitslag van deze discussie is dat er een raad is op basis van niet-roterende vertegenwoordigers en leiders. Dit maakt er een hi�rarchische raad van. De vertegenwoordigers worden tot 'consejales' benoemd, wat een leidinggevende functie is die een jaar duurt. Daardoor maken de anarchisten geen deel uit van de APPO, maar wel van de beweging. Dat is de reden dat we direct met de bevolking hebben gewerkt, waar we zelf onderdeel van uitmaken en zo hebben we ons deel van de barricades gevormd en aan de activiteiten van de beweging deelgenomen. Het zijn de mensen aan de �grassroots� die het leven geven aan de beweging, en niet de leiders.�

Wat was de functie van het kraakpand binnen die beweging?
�De leraren begonnen in mei 2006 te protesteren voor meer rechten. Dit groeide uit tot een grote betoging op 14 juni. Die is agressief door de PFP (federale politie) uit elkaar geslagen. Daardoor is enkele weken later de APPO ontstaan, en vond de bezetting van de Zocalo (centrale plein in het centrum) plaats. Na vele discussies met de APPO, besloten we direct met de bevolking te werken. We hebben in augustus het politiebureau gekraakt om de strijd te ondersteunen. Dit pand gaf ruimte aan verschillende organisaties en individuen: RATA (Resistencia Anti-Tortura Animal), punks, IndyOax, straatartiesten, anarchisten, kunstenaars en nog meer. In het pand waren er verschillende activiteiten: zoals een volkskeuken, een anarchistische infoshop en werden er infoavonden gehouden over onder andere dierenrechten en gevangenensupport. Ook vonden er djembe en screenprinting workshops plaats.�

Waarom hebben jullie je pand opgegeven?
�Toen de PFP de Zocalo overnam (in oktober), bevond het pand zich middenin de zone dat rondom de Zocalo was afgezet. Omdat we niet wilden provoceren, hebben we het pand verlaten en zijn we naar de buurt van de universiteit verhuisd. Hier hebben we de barricade Solaria gevormd. Gedurende het instandhouden van die barricade hebben we, naast het houden van de wacht, evenementen georganiseerd voor vermaak en een bijeenkomst voor jongeren. �

Wat zijn jullie volgende stappen?
�Tijdens de betogingen en aanvallen van de PFP zijn er heel veel mensen gearresteerd en verdwenen. Onze hoofdzorg momenteel is het ondersteunen van onze vrienden in de gevangenis. We doen dit door onder andere geld in te zamelen en mensen te informeren. We hebben 2 radiostations waar we programma�s uitzenden over de situatie van de politieke gevangen. Radio Pacheco is enkel op het internet te beluisteren en radio Kehuelga is in Mexico op 102 FM en via het internet te beluisteren.
We vinden het heel belangrijk om met andere anarchisten uit geheel Mexico te praten over de anarchistische principes. Ook om ons zo nationaal en internationaal solidair te verklaren met de politieke gevangenen. Hiernaast proberen we met anarchisten uit de ganse wereld een groter globaal netwerk op te zetten.�

Voelen jullie de repressie van de politie in jullie dagelijks leven?
�In de krant van 30 november stond een artikel van CISEN (de Mexicaanse staatsveiligheidsdienst) over de verantwoordelijken van de onlusten tijdens de manifestaties. Daaruit bleek dat de jonge anarchisten, studenten en de mensen bij de barricades verantwoordelijk worden gesteld voor al het geweld. De APPO zegt openlijk tegen de pers dat ze geweldloos zijn en onderhandelt met de regering. De APPO heeft een niet-officieel akkoord met de regering dat ze geen geweld gebruikt. De regering stelt ook dat ze geen geweld gebruiken. Dus geeft de regering de schuld van al het geweld aan de anarchisten, het zwarte blok, punks, mensen met piercings, tattoo�s en/of mensen met andere kleding. Iedereen die er anders uitziet heeft dagelijks problemen met de politie. In wijken waar de PRI (behoorlijk rechtse partij in Mexico) regeert wordt je zelfs opgepakt als je er anders uitziet.�

Dit laatste doet me denken aan mijn eerste bezoek aan Oaxaca, waar ik met drie anderen een bergwandeling wilde maken. Na een lange wandeling bereikten we eindelijk de voet van de berg. Daar werden we opgepakt zonder reden. We moesten een of ander bewijs hebben om daar te lopen. Dit was een wijk waar veel PRI -affiches prijkten. Met een glimlach antwoord Tania:
�Dit is omdat je er anders uitziet.�

Hoeveel politieke gevangenen zijn er ongeveer?
Dit is heel moeilijk te zeggen. In Atenco zitten er momenteel nog 2 anarchisten vast. In Guadalajara is iedereen vrij, maar hebben de mensen wel een proces lopen. En nu de talloze gevangen in Oaxaca.

Waarvoor zijn de mensen in Guadalajara opgepakt?
In mei 2004 was er een forum over het Plan Pueblo Panama (PPP - vrijhandelsovereenkomst voor Centraal-Amerika) in Guadalajara. Er waren grote protesten tegen het PPP georganiseerd en de gouverneur Acu�a gaf het bevel om hardhandig die protesten de kop in te drukken.

Wat denk je van de vrouwenbeweging COMO (Co�rdinadora de Mujeres Oaxaque�as 1o de Agosto)?
In het begin had ik er veel bewondering voor. Zij deden iets wat anderen onmogelijk achtten. Er was een vrouwenbetoging op 1 augustus 2006 waar 20.000 vrouwen aanwezig waren. De pers sprak over slechts 2000 vrouwen. De vrouwen vroegen aan het televisiestation om 2 uur zendtijd om deze fout recht te zetten, maar de managers weigerden dit. Daarop besloten de vrouwen een nieuwe betoging te organiseren. Tijdens die betoging gingen 2000 vrouwen over tot de bezetting van het televisiestation. Doordat er zoveel mensen waren, was het voor de politie onmogelijk om in te grijpen. De eigenaar werd zelfs bang en vluchtte via het dak met een helikopter. De eerste avond waren er zo'n 1000 vrouwen, uiteindelijk bleven er 300 mensen over om de bezetting voort te zetten. Gedurende 20 dagen hebben de vrouwen de waarheid uitgezonden. De installaties werden echter aangevallen door paramilitairen van de PRI, waardoor de antennes onherstelbaar beschadigd raakten en een van onze kameraden vermoord werd. Na de bezetting gaven de georganiseerde vrouwen van Oaxaca hun organisatie de naam COMO. De vrouwen die de organisatie opstarten zijn aangesloten bij de Stalinistische partij FPR. De meeste vrouwen zijn tussen 40 en 50 jaar en hebben geen weet van de politieke strekking van die partij. Ze hebben geen kennis van organiseren: vergaderen, posters en flyers maken. Het zijn huisvrouwen die de was doen en voor het eten zorgen binnenshuis. Ze zijn stil door de hier nog altijd heersende macho-cultuur. COMO wilde deel uitmaken van de APPO, maar die weigerde in eerste instantie. Later kregen ze meer stemmen en werden ze toch toegelaten tot de APPO. Nu zijn ze vertegenwoordigd in de raad en sommigen zijn tot 'consejales' benoemd. Mijn grootste bedenking bij de COMO is dat ze leiders hebben en dat ze uit een Stalinistische partij afkomstig zijn. Maar ze strijden voor de rechten van de vrouw en dat moet zeker aangemoedigd worden.�

De Nederlandse vrijwilligersorganisatie Grassroots Projects steunt diverse projecten in Oaxaca. Zo is er geld gegeven voor juridische ondersteuning van gevangenen en voor de voortzetting van Indymedia in Oaxaca. Op dit moment wordt er gekeken of er een solidariteitsgroep opgezet kan worden die meer structurele projecten kan steunen. Ondertussen zijn diverse meer anarchistische organisaties zich langzamerhand weer aan het organiseren en mobiliseren. Hopelijk krijgt dit verhaal dan ook snel een vervolg.

Bijdrage van Christiaan

Het verhaal over de overval op het onafhankelijke-mediacentrum in Genua bracht bij uw dienstwillige dienaar een zekere weemoed naar boven. Het is nog kort geleden maar toch ook alweer zolang. Indymedia - gemengde gevoelens wat mij betreft.



In die dagen van 2001 schreef ik zelf actief voor Indymedia onder een naam die ik mij niet eens meer herinner maar die wel duidelijk anarchistische gezindheid beoogde uit te drukken. Het was nieuw en spannend. Misschien heeft 11 september 2001 hier ook van alles veranderd.

Wanneer kwam het punt waarop Indymedia storend werd gevuld met complottheorietjes over geheime genootschappen van vrijmetselaars of dergelijken, homoseksuelen en Joden, liefst alle drie? Joden worden dan bij voorkeur zionisten genoemd. De laatste keer dat ik bij Nederland en het Verenigd Koninkrijk ging kijken stond er een verhaal over de zionistische propagandist Noam Chomsky. Het bleef staan en ik heb niet later nog eens gecontroleerd of het alsnog verwijderd was (ik vermoed van niet). Het was de spreekwoordelijke druppel die mijn emmer van afkeer deed overlopen.

Hier vlak onder heb ik uitgesproken dat ik Indymedia niet serieus neem als bron - een gevolg van die complottoestanden met antisemitisch waas. Er is een bloggersleven zonder Indymedia. Maar de weemoed bovenbeschreven - naar het pre-11-september-gevoel) riep de vraag op of mijn oordeel niet te hard is.
Ik besloot een steekproef te nemen bij drie Indymedia's die speciaal mijn ergernis hebben opgeroepen. Te beginnen met Israel - wat de zionisten zijn voor de meeste Indymedia's zijn, zijn moslims, Arabieren en vooral Palestijnen bij Indymedia Israel. Ik nam de Engelstalige versie - ik kan net genoeg Hebreeuws lezen om vast te stellen dat er Indymedia Israel staat in de kop (verrassend, nietwaar?).

Het is al snel raak. De vaste poster die oproept anarchisten (anarcho-nazis noemt hij ons) te bulldozeren in de naam van Theodor Herzl, schrijver van Der Judenstaat en meestal gezien als geestelijk vader van Israel. Het staat er in ieder geval al een dag - wordt het verwijderd?
Dan is er de vaste collageartiest die de naam Digery Cohen gebruikt. Hij kondigt het vertrek van pro-Israelische medewerkeers van Jimmy Carter aan onder de kop
Antisemieten verwijderd. Tja.
Niet te missen wellicht: een verhaal over activisten tegen de
muur, de apartheidsmuur, om het ding even duidelijk bij zijn naam te noemen.
Dan wordt de International Solidarity Movement een
terreurorganisatie genoemd die de belastingen ontduikt (een heel anarchistisch klinkende aantijging, nietwaar?).
En een interpretatie van de zogenaamde burgeroorlog onder de Palestijnen die niet mooi uitvalt voor het regiem van Israel.

Toegegeven: op de Nederlandse Indymedia werden of worden nogal wat van de door mij gewraakte dubieuze opmerkingen naar de ruispagina verhuisd of zelfs verwijderd. Wat mij aan Indymedia Nederland in het algemeen irriteert is het fungeren als niet onafhankelijk aandoende uitlaatklep voor allerlei partijen. Heel subtiel gebeurt dit met het breed uitmeten van ieder krijtstreep die wordt gezet tegen de Staatkundig Gereformeerde Partij. Antireclame tegen deze partij (bijvoorbeeld) betekent vanzelf impliciet accepteren en goedkeuren van de andere. Ik kan dit niet accepteren, ongeacht hoe ik verder over de SGP denk (eerlijk gezegd zou ik er maar weinig aan denken als Indymedia het er niet steeds over had). Het is vooral de partij van erven P.J. Troelstra die lawaai maakt tegen de SGP. Die club is opgericht als anti-anarchistisch genootschap. Zoeken ze andere doelwitten?
Deze keer op Indymeda NL reclame van GroenLinks in verband met een desolaat stukje Amsterdamse Jordaan. Ja, we zijn Links bij Indymedia Nederland.

UK Indymedia dan. Ze hebben er niet veel op met Labour - als je naar het Britse regime kijkt kun je alleen maar zeggen: terecht. Maar nuancering of in ieder geval eerlijkheid blijft toch op haar plaats. Labour is niet zoiets als de PvdA, historisch gesproken, en nog steeds niet, gelet op de aanhang. Hier maakt men zich boos over Labourparlementslid Keith Vaz, die van corruptie wordt beschuldigd en tegelijk er van wordt beticht een moslimextremist te zijn. Keith? Vaz? Iemand van Indiase achtergrond met een Keltisch/Portugese naam? Wilt u dit adstrueren alstublieft? Het gebeurt natuurlijk niet.

Maar ja, de weblogger van deze danssite mag reclame maken voor zichzelf en dat vind ik helemaal niet erg. Dansen als subversie, leuk idee. De illustratie van Franse nozems is er aan ontleend.

Van iemand met een Perzisch aandoende naam een beschouwing over het neocongezeur dat het 1938 is. Nee hoor, luitjes, het is 2007. Aardig stukje.
En wie mag Reverend Billy zijn, die een preek afsteekt tegen die zeikerd van een Bono?

Misschien toch maar weer eens wat vaker kijken. De steekproef van deze dag valt mee.

Van Irak tot Nigeria negeren grote bedrijven de mensenrechten, waardoor een cultuur van misbruik en straffeloosheid ontstaat die moeilijk te veranderen is.

Mensenrechten vinden maar langzaam hun weg in het bedrijfsleven, concludeerden de deelnemers uit diverse landen op het congres van de Zuid-Afrikaanse Foundation for Human Rights in Johannesburg van 16 en 17 januari.

Algemene conclusie van de conferentie was dat de campagne om bedrijven bewust te maken van hun rol inzake mensenrechten, slechts langzaam vordert. Er bestaat gebrek aan interesse of weerzin onder ondernemers, meenden de deelnemers.

Kader Asmal, voormalig minister van Onderwijs van Zuid-Afrika, zei op de conferentie dat misbruik varieert van milieuvervuiling tot gesjoemel van beveiligingsbedrijven in Irak. Volgens hem opereren de beveiligers niet transparant en verantwoordelijk.

"Veel van die bedrijven, afkomstig uit machtige landen, zijn verantwoordelijk voor oorlogsmisdaden", zei Asma, advocaat en Zuid-Afrikaans parlementslid. Officieel bestaat er geen overzicht van het aantal beveiligingsbedrijven dat actief is in Irak en sommige bedrijven zouden illegaal opereren.

"Het woord 'mensenrechten' roept bij veel bedrijven weerstand op", zei Yasmin Sooka, uitvoerend directeur van de Foundation on Human Rights. "Het zakenleven houdt niet van mensenrechten. Deze campagne is een proces. In Zuid-Afrika hebben we net tien jaar apartheid achter ons gelaten. We moeten nu zorgen dat we de rest van de wereld kunnen bijbenen."

Zuid-Afrika heeft daar een zware dobber aan, denkt Amal. "We hebben een gedragscode nodig voor Zuid-Afrikaanse bedrijven die in de rest van Afrika opereren. I was onlangs op een bijeenkomst met hoogopgeleide Afrikanen, en zij klaagden over het gedrag van Zuid-Afrikaanse bedrijven. Daar moeten we iets aan doen als we niet willen dat deze bedrijven ons imago beschadigen", aldus Kader Asmal.

In de Europese Unie en Noord-Amerika beginnen mensenrechten wel langzaam door te dringen tot het bedrijfsleven. Tien jaar geleden kon hij het woord nog niet laten vallen in bijeenkomsten met zakenmensen, zei Christopher Avery, eigenaar van de website businesshumanrights.com, die 3.500 bedrijven als lid heeft. "Dan was de discussie gelijk gesloten. Ik moest eufemismen zoals 'de wetgeving' gebruiken", zei Avery.

In december bleek uit een studie van de Verenigde Naties dat Noord-Amerikaanse en Europese bedrijven voorop lopen als het gaat om het invoeren van richtlijnen voor mensenrechten, bijvoorbeeld als het gaat om toeleveringsketens.

De studie Business Recognition of Human Rights: Global Patterns, Regional and Sectorial Variations, zegt dat tweederde van de Amerikaanse bedrijven en 60 procent van de Europese een beleid heeft op het gebied van mensenrechten.

"Ongeveer 66 procent van de bedrijven erkent het recht op vrijheid van organisatie en het recht op collectieve onderhandelingen. Bij alleen Europese bedrijven is dat 75 procent, bij Amerikaanse bedrijven 63 procent", schrijven de auteurs van het rapport. In Azi�, de Pacific en Afrika is dat 50 procent."

Bron: IPS News

Gisteren op woensdag 17 januari is gebleken dat belangrijk bewijsmateriaal in het proces tegen de agenten die zich zwaar hebben misdragen bij de overval op de Diaz-school door de politie is �zoek geraakt�.

Het bewijsmateriaal betreft twee brandbommen die gevonden zouden zijn tijdens de politie-inval in de school en ook door de politie als aanleiding voor de inval werd opgevoerd. Later werd duidelijk dat de politie zelf de bommen in de school had geplaatst.

In de Diaz-school verbleven tijdens de protesten tegen de G8 in 2001 in Genua vele activisten die door de politie op bijzonder grove wijze in elkaar werden geslagen waarbij het bloed rijkelijk vloeide. In Italië loopt inmiddels geruime tijd een proces tegen de agenten die dit op hun geweten hebben.

Gisteren hadden de brandbommen als bewijsmateriaal in de rechtszaal opgevoerd moeten worden en wel tijdens de ondervraging van politiefunctionaris Donninni die het bevel voerde over de politie-eenheid die de brandbommen (brandbare vloeistof in wijnflessen) vervoerde.

De Engelse Indymedia-journalist Mark Covell die zelf ernstig in elkaar werd geslagen tijdens deze actie van de Italiaanse politie maar dan buiten de school, reageerde geschokt op dit nieuws. Covell die zelf ook in het proces als getuige optrad, vindt het echter ook verdacht dat het bewijsmateriaal is verdwenen juist op het moment dat het proces in de belangrijkste fase is aanbeland.

Ook de Italiaanse media hebben aandacht besteed aan het verdwijnen van deze bewijsstukken. Verschillende kranten waaronder "La Repubblica" vragen zich af wat voor consequenties dit zal hebben voor het verdere verloop van het proces.

Rechter Barroni liet vandaag (donderdag 19 januari) echter weten dat het proces wordt voortgezet nu de zoektocht naar het verdwenen bewijsmateriaal vordert. Alle andere aanklachten tegen verschillende hooggeplaatste politie-agenten zullen worden gehandhaafd.

Japanse schepen die op walvissen jagen in de Antarctische Oceaan mogen niet aanmeren in Australische havens.

Sea Sheperd schip Farley Mowat bij vertrek in Melbourne
Dat heeft de Australische milieuminister Ian Campbell beslist.

"Ze mogen enkel aanmeren indien ik toestemming geef. Japanse schepen die op walvissen jagen of de walvissenjagers ondersteunen, mogen de Australische havens niet gebruiken", zegt minister Campbell. Paul Watson, de stichter van de Sea Shepherd Conservation Society, juicht de beslissing van de Australische minister toe. Maar ook Watson zelf krijgt kritiek van Campbell.

De minister betreurt de roekeloze acties van de Sea Shepherd Conservation Society, en zegt dat Watsons acties levens in gevaar brengen en de internationale inspanningen om de jacht op walvissen stop te zetten, hinderen. "Ik deel zijn streven om de walvissenjacht te stoppen", zegt Campbell in de krant The Australian. "Ik smeek kapitein Watson om de internationale wetgeving na te leven en niets te doen wat boten, en dus mensenlevens, in gevaar kan brengen". Campbell prijst daarentegen de acties van Greenpeace, dat met kleinere bootjes de jacht op walvissen probeert te bemoeilijken.

Sea Shepherds Conversation Society heeft het onder meer gemunt op Japanse walvisvaarders die 935 dwergvinvissen en tien gewone vinvissen aan wal willen brengen voor wetenschappelijke doeleinden. Op die manier omzeilt het land een in 1986 ingesteld internationaal verbod op commerci�le walvisvangst.

Het actieschip van de Sea Shepherds, de Farley Mowat, is uitgerust met een stalen stormram om boten te kunnen aanvallen die op walvissen jagen. Het schip voer onder de vlag van Belize, maar dat land heeft de vergunning ingetrokken. Sindsdien is de Farley Mowat officieel een piratenschip.

De voorzitter van de Japanse Associatie voor Walvissenjacht, Keiichi Nakajima, beschuldigt de milieu-activisten van ecoterrorisme en heeft kritiek op de piratenstatus van het schip: "Internationale wetten laten toe dat schepen zonder vlag ge�nspecteerd mogen worden, en dat elk geval van geweld of piraterij bestraft wordt met de arrestatie van de volledige bemanning", zegt Nakajima. "Indien Paul Watson doorgaat met zijn gewelddadige campagne, riskeert hij alles."

Ook Greenpeace werpt twee schepen in de strijd om na te gaan wat de Japanse walvisvloot uitspookt en om zoveel mogelijk in de weg te varen. De milieubeweging distantieert zich van de Sea Shepherds maar weigert kritiek te geven. "Het is belangrijker om te discussi�ren over hoe we de commerci�le walvisvangst kunnen stopzetten", aldus woordvoerster Sara Holden van Greenpeace.

Afgelopen zaterdag is in Kopenhagen een grote demonstratie die zich uitsprak voor meer jongerencentra uitgemond in een kraakactie van een nieuw groot pand in het noordwesten van de Deense hoofdstad.

Het nieuwe pand
In dit industriepand gelegen aan de Dortheavej 63 en op een half uur loopafstand van het met ontruiming bedreigde Ungdomhuset, zal een nieuw jongerencentrum herrijzen.

De politie trachtte de geweldloze demonstratie met traangas en wapenstok op afstand te houden, maar honderden mensen die op de actie afkwamen, hielpen de krakers van het immense pand door de politie eenvoudigweg in aantal te overklassen.

's Avonds werd meteen een groot inwijdingsfeest in het pand georganiseerd en werd het feit gevierd dat de stad nu beschikt over twee autonome centra. De kraakactie bracht zondermeer nieuw �lan in de strijd voor het behoud van Ungdomshuset.

In een persverklaring lieten de bezetters weten het pand op te zullen gaan knappen en het geschikt te maken voor diverse activiteiten. Ook lieten ze weten niet van plan te zijn het gebouw met geweld te verdedigen.

De kraakactie werd op basis van tien argumenten verdedigd:

1. Meer ruimte!
We hebben meer ruimte nodig om ongehinderd ons gang te kunnen gaan, waar we niet gehinderd worden door geldgebrek, door klachten, door rood politielint, invallen en politieke vervolging en omdat ons project niet wordt gesteund door de gevestigde orde.

2. E�n jongerencentrum is niet voldoende
De jongeren van Kopenhagen hebben behoefte aan meer zelfbestuurde jongerencentra.

3. Het is onze jongerencultuur en die van de gemeentelijke autoriteiten
Het gemeentebestuur moet van onze culturele activiteiten afblijven. Hun aanbod boeit ons niet, ze zijn georganiseerd, gecontrolkeerd en worden van bovenaf stop gezet zonder zich af te vragen wat de jongeren zelf willen. het moet duidelijk zijn dat jongeren zelf het beste weten wat goed voor hen is.

4. We hebben genoeg van hun balzalen
We hebben genoeg van de reguliere balzalen en jongerenclubs in de stad met hun regels en we zijn de commerci�le discotheken zat. Die rieken naar winst en hebzucht, en ze discrimineren. Wij willen gemoedelijkheid, eerlijkheid en een leven waar we zelf invloed op hebben. En we hebben genoeg van evenementen die sluiten op het moment dat het feest haar hoogtepunt bereikt omdat niemand vrijwillig werkt voor een baas. We willen ons niet druk maken om entreekaartjes en winst. Onze cultuur draait niet om geld, macht en controle.

5. Zelfbestuur en gebruikers aan de macht!
Het jongerencentrum is een van de voorbeelden van hoe mensen gezamenlijk dingen kunnen beslissen.
Als we besluiten moeten nemen, dan gaan we er voor zitten en praten totdat we het met elkaar eens zijn. We zijn het er over eens dat we niemand over ons laten beslissen. Waarom moeten jongerenwerkers beslissen of er graffitti op de muren mag en het sluitingsuur om 23.00 uur is? Wij willen jongerencentra zonder jongerenwerkers, wij beslissen zelf.

6. Cultuur is een gezamenlijke verantwoordelijkheid en geen koopwaar!
Waarom spendeert de staat waanzinnige bedragen aan schouwburgen waar slechts een minderheid vertoeft en waarom spendeert de staat waanzinnige bedragen om een jongerencentrum te onderdrukken. Weliswaar ook voor een minderheid bestemd maar tenminste wel financieel onafhankelijk opererend. Culturele verscheidenheid, steun en bescherming van een culturele erfenis en subculturen betreffen niet slechts enkele smaken terwijl andere smaken zoals die in de jongerencultuur leven onderdrukt worden door budgetten te korten of traangas in te zetten. Wij kopen onze cultuur niet in en het is evenmin te koop!

7. Ongeremde uitspattingen van creatieve energie
We willen ruimtes met veel verf, ventilatie wanneer we aan het spuiten zijn en open gedurende de gehele dag. We willen oefenruimtes waar we de muziek kunnen maken die wij wensen en zo hard als wij verkiezen en wel op elk moment van de dag. We willen fietswerkplaatsen waar we met gereedschap aan de slag kunnen die voor iedereen ter beschikking staat. We willen van de politie alle fietswrakken die ze van de straat stelen, zodat we ze kunnen repareren en een tweede leven kunnen geven in plaats van dat de politie ze op veilingen verkoopt. We willen fotografiewerkplaatsen met donkere kamers, digitale apparatuur en printfaciliteiten. We willen kleine filmhuizen in Kopenhagen waar je gratis films kunt kijken. We willen meer ruimte voor graffitti, kopieermachines en drukfaciliteiten, concertruimtes voor bands die geen gelegenheid voor optredens hebben. We hebben geen jongerenwerkers nodig. In ruil hiervoor betaald de gemeente de lopende uitgaven.

8. Je kan geen woning bezitten die je niet gebruikt!
Wij denken dat als een huis niet wordt gebruikt en niemand plannen heeft om het te gebruiken dat niemand zo'n huis dan bezit. Er zijn veel lege gebouwen in Kopenhagen, terwijl er ook veel behoefte is aan allerlei ruimtes als oefenruimtes, fietsenwerkplaatsen, studios, infowinkels, kleine restaurants, filmhuizen, concertzaaltjes, theatertjes, goedope woonruimte en al datgene wat het leven in de grote stad zo aantrekkelijk maakt. Wij willen jongerencentra in deze lege gebouwen en dan zul je ons niet op straat zien hangen

9. We zijn het beu om als een creditcard beschouwd te worden!
We willen veel uit eten maar niet te duur of zelfgs voor niks. We willen met veel andere mensen eten op een plek waar je in een toffe sfeer nieuwe vrienden maakt. We willen uitgaan en een beetje dronken worden zonder de rest van de week hier voor te moeten bloeden omdat we geen geld meer hebben. We willen iedere week naar een concert, misschien een CD kopen of zelfs twee en een T-shirt. We willen de hele dag naar de kroeg gaan en onze zelf meegebrachte koffie drinken zonder dat we er uit worden gegooid. Onmogelijk? In het geheel niet! We hebben dit 24 jaar lang in ons Jongerencentrum gedaan.

10 Actieve strijd tegen discriminatie!
Het meest van alles willen we een betere wereld creeren, een wereld vrij van discriminatie waar iedereen zich goed voelt en niemand angst heeft. Wij eisen vrijplaatsen waar we elkaar kunnen ontmoeten en bij elkaar kunnen zijn zonder onmenselijke en onderdrukkende machtsrelaties.

Heerlijk zo'n stukje anarchie in actie!

Een kippenhouder in South Auckland in Nieuw Zeeland zal waarschijnlijk worden vervolgd nadat het Dierenbevrijdingsfront zijn bio-industrie heeft gefilmd en gefotografeerd.

Het materiaal is dusdanig shockerend dat in het land verontwaardigd is gereageerd op de omstandigheden waarin de kippen moeten leven.

Het Dierenbevrijdingsfront in Nieuw Zeeland brak afgelopen vrijdag (12 januari) in op de boerderij waar waarschuwingsborden staan geplaatst om het terrein niet te betreden. De activisten maakten opnamen waaruit blijkt dat veel kippen zwaar gehavend in kleine kooien verblijven. Zes tot zeven kippen verblijven er in één kleine kooi waar ze nauwelijks kunnen bewegen. Tal van dode dieren blijken zich tussen levende kippen in de kooien te bevinden.

De eigenaar en de verantwoordelijke man voor de zorg van de kippen is ene Gary van den Boogaart die afgelopen zaterdag niet wenste te praten met de pers. Dat deden zijn buren echter wel. Een van hen omschreef de omstandigheden op de kippenboerderij als �walgelijk�.

Het blijkt niet de eerste keer te zijn dat Van den Boogaart beschuldigd wordt van dierenmishandeling. In 1996 werd hij hier eveneens van beschuldigd nadat drie schapen op zijn land de dood vonden. De rechter oordeelde destijds dat de dieren voor hun dood hadden geleden.

Indien de eigenaar schuldig wordt bevonden, kan hij op grond van de �Animal Welfare Act� (Dierenwelzijnswet) tot maximaal zes maanden celstraf of 25.000 dollar boete veroordeeld worden.

Beelden van de actie vind je hier.

Op 21 december ging in Theater Gasthuis te Amsterdam de nieuwste voorstelling van Laura van Dolron in première.

Walden Revisited is een humoristische performance waarin stevige filosofische noten worden gekraakt. Over de noodzaak om jezelf te verheffen, over de spanning tussen elite en onderklasse en over de doordringende kracht van het kapitalisme.

Het uitgangspunt voor de voorstelling is het boek Walden van Henry D. Thoreau. In 1845 trok de Amerikaanse anarchist Thoreau zich terug in een hutje in het bos. Hij ging op zoek naar de waarheid en koos daarbij voor de afzondering om zich niet te laten afleiden. In de voorstelling onderzoekt Van Dolron hoe zij zich verhoudt tot zijn idee�n.

Van Dolron: �Thoreau gaat de grote thema�s van het leven te lijf. Hij is op zoek naar zingeving, levert strijd tegen het kapitalisme. Thoreau heeft vaak gelijk. Maar hij houdt zijn betoog van een afstandje: in zijn hutje op de hei. Dat maakt zijn relaas wat onpraktisch, want de meeste mensen staan toch met ten minste ��n been in de maatschappij. Ik probeer in �Walden Revisited� dan ook een stap verder te gaan. Ik test de filosofie�n op hun uitvoerbaarheid.�

Ze kiest daarbij de vorm van stand-up philosophy. Dit houdt in dat van Dolron als een stand-up comedian nadenkt over filosofische onderwerpen. Ze uit, onder andere aan de hand van sketches, haar gedachten en meningen over bijvoorbeeld het verheffen van jezelf boven anderen en het kapitalisme. Dit doet ze met veel vaart, op een luchtige en bij tijd en wijle grappige manier. Hierdoor houdt ze de zware onderwerpen behapbaar.

Tijdens de voorstelling wordt van Dolron bijgestaan door Lizzy Timmers. De rol van Timmers is klein, maar doeltreffend. Met haar aanwezigheid geeft van Dolron namelijk ook commentaar op Thoreau, deze zonderde zich af maar door de aanwezigheid van Timmers stelt Van Dolron impliciet de vraag hoe effectief dit is. Is het niet juist prettiger om iemand om je heen te hebben die kan reageren op jouw gedachten? Walden Revisited is dus op meerdere manieren een interessante voorstelling die er in slaagt je op een luchtige manier na te laten denken over filosofisch onderwerpen.

�Lizzy moet mij laten twijfelen aan mijn waarheid. Dat is nodig om verder te komen.� �Walden Revisited� ligt dicht bij Van Dolron zelf, zo legt ze uit. �Net als Thoreau heb ik de neiging veel dingen te bekritiseren. Ik ben op zoek naar oprechtheid. Maar tegelijkertijd denk ik: iedereen is op zoek naar oprechtheid, dus hoe echt is mijn zoektocht eigenlijk? Misschien zoek ik wel naar oprechtheid, omdat dat nu eenmaal gewaardeerd wordt? In �Walden Revisited� maak ik mezelf tot personage en probeer ik dit soort twijfels uit te beelden. Het stuk combineert een beetje Woody Allen met een vleugje Camus.�

In Thoreau�s strenge filosofie lijkt Van Dolron een reddingsboei te vinden voor het postmoderne relativisme waarmee ze is opgegroeid en waar ze depressief van wordt. Op de grote levensvragen kan zij oneindig veel antwoorden formuleren en voor al die antwoorden zijn argumenten te verzinnen. Thoreau ziet het veel eenvoudiger: hij acht sommige waarden eenvoudigweg hoger dan andere.

Maar uiteindelijk kan Van Dolron deze rechtlijnigheid ook niet aan. Ze doet een sketch Kapitalistisch cabaret, waarin ze het politiek correcte wereldbeeld over arm en rijk op de hak neemt en laat zien dat ze daar net zo makkelijk in kan geloven als in de statements van de antiglobalisten die ze belachelijk maakt. Omkeringen, redeneringen en deconstructies worden als een lichtvoetig spel neergezet, waarbij ook nog eens direct op de voorstelling zelf wordt gereflecteerd.

Omdat het een voorstelling is die een gedachtegang uitwerkt in plaats van een verhaal vertelt, is er niet een eenduidige conclusie, of het moet zijn dat al dat denkwerk in de weg gaat staan van eenvoudig, menselijk contact. Dit is theater waarin hardop wordt nagedacht, met alle onzekerheid van dien, en dat is bijzonder.

Walden Revisited wordt opgevoerd op een kaal podium en duurt circa een uur. Het stuk is voor meerdere groepen interessant, aldus Dolron. �Mensen die voor inhoud naar het theater komen, zal ik laten zien dat diepgang prima te combineren is met humor. Mensen die juist voor humor komen, zal ik verrassen met een portie inhoud.�

Tekst Laura van Dolron & Henry D. Thoreau spel Laura van Dolron & Lizzy Timmers dramaturgie Martijn de Rijk & Celine Buren fotografie Annette Kamerich / beeldbewerking Edo Bouman

De voorstelling is nog te zien tot en met 10 februari 2007:
TONEELACADEMIE MAASTRICHT T KASSA 043 3466690
Do 18 januari - www.toneelacademie.nl
VERKADEFABRIEK, DEN BOSCH T KASSA 073 681 81 60
Za 20 januari - www.verkadefabriek.nl
NIEUWPOORTTHEATER, GENT (B) T KASSA + 32 (0)9 223 00 00
Vr 26, za 27 januari - www.nieuwpoorttheater.org
THEATER KIKKER, UTRECHT T KASSA 030 231 96 66
Di 30, wo 31 januari en do 1 februari - www.theaterkikker.nl
PLAZA FUTURA, EINDHOVEN T KASSA 040 294 68 48
Vr 2 februari - www.plazafutura.nl
LANTAREN VENSTER ROTTERDAM KASSA 010 277 22 77
Za 10 februari - www.lantaren-venster.nl

De organisatie van de Pinksterlanddagen, het jaarlijks anarchistisch festival dat traditiegetrouw in Appelscha plaatsvindt, is van start gegaan. Op 16 december vond in Utrecht de eerste bijeenkomst plaats van de landelijke voorbereidingsgroep.

Eten bij Rampenplan in 2005
De landdagen vinden dit jaar plaats van vrijdag 25 tot en met maandag 28 mei op kampeerterrein Tot Vrijheidsbezinning, de vaste thuisbasis van de dagen.

De Pinksterlanddagen kennen een lange traditie die terug gaat naar 1927 toen voor het eerst anarchistische jongeren uit de noordelijke provincies deze bijeenkomst organiseerden. In 1933 werd het kampeerterrein in Appelscha door arbeiders aangekocht en het is op deze plek dat de dagen sindsdien plaatsvinden. De dagen worden jaarlijks door zo�n 500 mensen bezocht en kenmerken zich door een uitstekende sfeer.

Komend jaar is het dus de 74-ste keer dat anarchistisch Nederland elkaar in Appelscha treft. Inmiddels is er een raamwerk in elkaar gedraaid, zijn de eerste contacten gelegd en komen de eerste aanmeldingen voor het verzorgen van programmaonderdelen binnen.

Het is dit jaar opnieuw de bedoeling dat vanaf de PL radio-uitzendingen verzorgd zullen worden. Dezelfde vrije radio�s die dit afgelopen jaar hebben verzorgd, zullen opnieuw live verslag doen van de dagen ondermeer via internetradio. Het radiogebeuren werd vorig jaar voor het eerst aangevuld met een internetwerkplaats waardoor er ook meteen schriftelijk verslag kan worden gedaan van hetgeen er op de dagen gebeurt.

Het is de bedoeling dat er dit jaar wederom een actie gevoerd gaat worden. Na de geslaagde actie bij het deportatiecentrum in Ter Apel in 2005 en de anti-oorlogsdemonstratie vorig jaar in Oosterwolde zal er dit jaar mogelijk opnieuw sprake zijn van een antimilitaristische actie.

Verschillende groepen en individuen zal gevraagd worden inhoudelijk een bijdrage te leveren. Er is een voorlopige indeling gemaakt voor het culturele programma. Op vrijdagavond zal er een filmprogramma vertoond worden. Getracht wordt dit jaar een theaterstuk naar de PL te halen terwijl er ook bands zullen optreden. Op zondagavond vindt traditioneel het open podium plaats.

Uiteraard komt er tevens een boekenmarkt waar tegen kostprijs stands gehuurd kunnen worden (groepen worden verzocht zich even via de mail aan te melden) en zal Rampenplan gevraagd worden de warme avondmaaltijd te bereiden. Ook is de groep die de laatste jaren kinderprogramma verzorgd hopelijk opnieuw bereid dit voor haar rekening te nemen.

Oproep
De voorbereidingsgroep roept groepen en personen die een bijdrage willen leveren aan de Pinksterlanddagen 2007 op om zich via onderstaand mailadres aan te melden. We vragen met name tips voor theatergezelschappen- en programma�s, inhoudelijke programma-onderdelen, bijzondere muziekgezelschappen en al datgene wat de moeite waard is om aan groter publiek kenbaar te maken. (Voor alle duidelijk: we kunnen echter geen garantie geven dat suggesties worden overgenomen!)

Benadrukt dient te worden dat iedereen een rol kan spelen op de Pinksterlanddagen; organisatorisch of praktisch onder het motto �Doe Wat�. Geen vrijheid zonder verantwoordelijkheid!

De dagen vinden plaats op het kampeerterrein �tot Vrijheidsbezinning�, Aekingaweg 1a in Appelscha. Het terrein is per openbaar vervoer bereikbaar met lijn 16 vanaf de NS-stations Assen en Heerenveen. De kosten voor de PL bedragen slechts 10 euro. Hierbij is het kamperen inbegrepen, dus vergeet je kampeerspullen niet. Voor de warme hap zorgt doorgaans Rampenplan dat dagelijks hulp nodig heeft voor het snijden en de afwas. Hiervoor dien je apart bonnen te kopen. De catering in de kantine verzorgt koffie, thee en broodjes. Dit jaar zullen opnieuw alle producten van biologische herkomst zijn.

Zie voor uitgebreidere informatie op een gegeven moment de webstek www.pinksterlanddagen.nl.
De voorbereidingsgroep is bereikbaar via het volgende emailadres: info@pinksterlanddagen.nl

De Griekse politie heeft gisteren op zaterdag 13 januari een anarchistische demonstratie van motorrijders aangevallen die hun solidariteit betuigden met de drie geestverwanten die op 6 mei j.l. tijdens het Europees Sociaal Forum in Athene werden gearresteerd.

De Polytechnische Universiteit in Athene is thans door anarchisten bezet
De demonstratie werd aangevallen door een speciale eenheid van de politie die met motoren is uitgerust. De demonstranten kwamen terug van het Nikea-ziekenhuis waar ze een solidariteitsbijeenkomst hielden voor twee van de gevangen gehouden anarchisten die in hongerstaking zijn, namelijk Tarasio Zadorozni and Gerasimos Kiriakopulos.

De motorrijders werden vervolgens door eenheden van de oproerpolitie tegen de grond gewerkt. Er werden daarna 42 anarchisten aangehouden die naar het hoofdkwartier van de nationale veiligheidspolitie in Athene werden overgebracht. Velen van hen liepen daarbij verwondingen op. Het laatste viertal werd negen uur nadien weer vrijgelaten.

Tarasio Zadorozni en Gerasimos Kiriakopulos bevinden zich thans 46 respectievelijk 28 dagen in hongerstaking. Ze werden op 9 januari overgeplaatst van de Koridalos-gevangenis naar een beveiligde vleugel van het Nikea-ziekenhuis nadat hun situatie verslechterde. Beiden bevinden zich sinds 6 mei 2006 in gevangenschap net als Kostas Kachadouras. Alle drie worden ze beschuldigd van het deelnemen aan rellen tijdens de internationale anti-oorlogsdemonstratie van het Europees Sociaal Forum in Athene.

De politie arresteerde die dag zeventien demonstranten waartegen zware aanklachten zijn uitgesproken. Het genoemde drietal dient evenwel als afschrikwekkend voorbeeld te gelden, er is namelijk geen enkel bewijs tegen hen ingebracht dan valse politieverklaringen.

De Griekse anarchisten hebben uit solidariteit met de drie anarchistische gevangenen tevens de Polytechnische Universiteit in Athene bezet. Deze universiteit geldt als een bolwerk van anarchisme en radicaliteit in Griekenland.


Demonstratie in Athene
In de Griekse hoofdstad vond op 13 januari ook een demonstratie tegen de gevangenschap van de drie anarchisten plaats. De Griekse anarchisten zijn nu ruim een maand zeer actief bezig met de campagne voor de vrijlating van de gevangen geestverwanten.

De Israelische grenspolitie heeft de wekelijkse geweldloze demonstratie in het Palestijnse dorp Bil'in beschoten met rubberkogels en traangas.

Palestijnse demonstrant met foto van de neergeschoten nieuwsfotograaf Fadi Al-Arouri
De aanval op de ruim honderd demonstranten vond plaats na afloop van de wekelijkse tocht naar de afscheidingswerken terwijl de deelnemers al op de terugweg waren naar het dorp.

De demonstratie van de afgelopen week keerde zich niet alleen tegen de Muur van Apartheid en de bezetting maar werd ook gehouden uit solidariteit met de nieuwsfotograaf Fadi Al-Arouri die met scherp was beschoten door speciale troepen van Israël die recent Ramallah waren binnen gevallen. De ondermeer in zijn maag geraakte fotograaf is in Tel Aviv in het ziekenhuis opgenomen en bevindt zich nog altijd buiten bewustzijn.

Terwijl de demonstranten zich naar de afscheidingswerken begaven namen manschappen van de grenspolitie posities in het dorp in met geen andere reden dan het provoceren van stenengooiende jongeren. De enkele cameramannen die deze manoeuvre trachtten te filmen werden bestookt met traangas en schokgranaten.

Bij de opening in het hekwerk volgde het gebruikelijke ritueel dat het gebied tot een verboden militaire zone werd verklaard. Terwijl een deel van de groep verhitte discussies met de grenstroepen voerde en leuzen scandeerde, trachtte een ander deel de prikkeldraadafscheiding te verwijderen.

Een kleine groep kinderen die op een gegeven moment met stenen begonnen te gooien werden door enkele volwassenen snel tot de orde geroepen. De Isra�lische troepen reageerden onmiddellijk met het afvuren van traangas, schokgranaten en met rubber beklede stalen kogels.

Na een paar minuten was de situatie tot bedaren gekomen en wist de demonstratie zich opnieuw voor de opening in het hekwerk te formeren. Het leger was echter ingesteld op het laten escaleren van de situatie. Op het moment dat de poort in het afscheidingshek werd geopend voor twee jeeps die het dorp ingestuurd zouden worden, gingen de verzamelde Palestijnse bewoners, internationale activisten en Israelieuml;rs, waaronder de Anarchisten tegen de Muur, over tot een zitblokkade.

Het kostte het leger een half uur voordat de weg definitief van actievoerders vrij was. Zij werden weggedragen om zich vervolgens vrolijk weer bij de blokkade aan te sluiten. Uiteindelijk werd de weg vrij gemaakt met behulp van schokgranaten, wapenstokken, slaan en schoppen waarbij een Palestijn werd gearresteerd. De Spaanse fotograaf van AP, Emilio Morenatti, moest zijn persvrijheid bekopen met een gebroken been als gevolg van een schokgranaat die in zijn richting werd afgevuurd!

De demonstratie eindigde een half uur na deze schermutselingen. Op de weg terug naar het dorp Bil�in werd de groep vanuit een hinderlaag door grenstroepen bestookt met traangasprojectielen en rubberkogels die rechtstreeks op hen werden afgevuurd. Daarbij werd een Israeliër door een traangasgranaat aan zijn schouder geraakt en werd een ander door een rubberkogel in zijn maag getroffen.

Daarmee kwam het totaal aantal gewonden dit maal op een zevental uit: vier Palestijnen, de AP-fotograaf en twee Israelische anarchisten.

Voor videobeelden van deze actie klik je hier

Kijken we er echt van op?



(Het verband tussen de illustratie en het onderwerp is dat we De Vrije niet gaan bezoedelen met bijvoorbeeld een afbeelding van een van de hieronder genoemden - geen dus.)

NRC-Handelsblad vandaag 13 januari:

De Partij voor de Vrijheid (PVV) van Geert Wilders heeft voorafgaand aan de verkiezingen voor de Tweede Kamer op extreem-rechtse en radicale internetfora opgeroepen de partij te ondersteunen.

Uit onderzoek van NRC Handelsblad blijkt dat een medewerker van Wilders de oproep voor het inleveren van zulke verklaringen onder meer deed op het extreem-rechtse forum Polinco. De medewerker zegt in een reactie dat hij pas achteraf hoorde van het extreme karakter van de site.

Dezelfde medewerker plaatste ook een oproep op het Dutch Disease Report, een forum met radicale uitingen, zoals de betiteling van de islam als „besmettelijke hersenziekte”.

Geert Wilders heeft publiekelijk altijd afstand gehouden tot extreem-rechts. Zo distantieert hij zich van het Vlaams Belang en het Franse Front National. Wilders wil nu niet reageren.

Aan de oproepen van de PVV is gehoor gegeven in extreem-rechtse kringen, ontdekte de antifascistische onderzoeksgroep Kafka. Deze organisatie trof ondersteuningsverklaringen van 34 rechts-extremisten aan. Mede dankzij hun handtekeningen kwam de PVV aan voldoende ondersteuning om aan de verkiezingen deel te nemen.

Het gaat, meldt Kafka, om aanhangers, kandidaten en partijleden van onder meer Centrum Democraten, Centrumpartij, Voorpost en de wegens discriminatie verboden partij CP’86. In Flevoland ondertekende Hielke Tadema een ondersteuningsverklaring. Hij was in Almere kandidaat voor CP’86. Later dook hij op bij de Volksnationalisten Nederland en bij de Centrum Democraten.

Charles Lansbergen zette zijn handtekening in Zuid-Holland. Hij was in 1990 en 1994 kandidaat voor de Centrum Democraten. Hennie Dekkers zette in Limburg zijn handtekening. Hij was in 1989 Tweede Kamerkandidaat voor de Centrum Democraten.

Hans Lindenburg tekende voor Wilders in Zeeland. Hij is oprichter van het Nederlands Blok, zusterpartij van het Vlaams Blok (nu Vlaams Belang).

Opmerkelijk is de acceptatie door de Partij voor de Vrijheid van de steun van twee wegens doodsbedreigingen veroordeelde extremisten. Dat gebeurde terwijl Geert Wilders beveiliging had gekregen omdat hij met de dood werd bedreigd.

Gisterochtend vroeg (12 januari) werd er een kleine raket afgevuurd op de ambassade van de Verenigde Staten in Athene. De schade was gering, er werd niemand gewond. De actie is opge|AMP|euml;ist door een in het algemeen marxistisch genoemde groep Revolutionaire Strijd (maar de persbureaus en het Pentagon hebben het geheel in de stijl waar Thom hieronder op zinspeelt over een anarchistische actie).
Zolang de heersende dynastie in Griekenland, republiek of niet, Karamanlis of Papandreou heet (afwisselend) zal ook niet vergeten worden dat met steun van de Verenigde Staten Griekenland tussen 1967 en 1974 is geregeerd door een militaire dictatuur.



Smerissen bij de ambassade; die nacht waren anarchisten wel actief elders in Athene.

De zich anarchistisch noemende organisatie Revolutionaire Bevrijdingsactie heeft de verantwoordelijkheid opge|AMP|euml;ist voor een reeks brandstichtingen met brandbommen op drie banken en op het kantoor van de regeringspartij Nea Dimokratia in Athene. Niemand is gewond geraakt bij de acties die alle omstreeks drie uur 's nachts werden uitgevoerd. De groep heeft verklaard dat de acties werden uitgevoerd ter ondersteuning van drie anarchisten in de gevangenis, die in hongerstaking zijn.
(Bron: Ekathimerini)

Anarchisme en fysiek geweld, aangewend om het anarchisme te vestigen, zijn moeilijk met elkaar te rijmen. Geweld is veelal een factor waarmee overheersing wordt uitgedrukt. Dat is tegenstrijdig aan het anarchistische gedachtegoed.

Toch wordt vaak, door tegenstanders van het anarchisme, het verband tussen beide gelegd. Met welke doel?

Het is zeker zo dat in een bepaalde periode van de geschiedenis sprake is geweest van het zogenaamde attentat-anarchisme (attentat=aanslag). Ook spreekt men wel over �anarchisme van de daad�. En waar het om �tirannenmoord� gaat, die zijn door de eeuwen heen gepleegd. Bovendien hoefde je geen anarchist te zijn om bijvoorbeeld een aanslag op dictators als Mussolini of Hitler (om voorbeelden uit de moderne geschiedenis nemen) te willen plegen, dan wel die voor te bereiden.

Het is ruwweg de periode van 1870-1920, waarin aanslagen op hoog geplaatste personen (zoals een koning) of op bourgeois gelegenheden (een bepaalde bar in Parijs) door anarchisten of zij die zich zo noemden, werden gepleegd. Zij deden dat bijvoorbeeld om de aandacht voor misstanden op te eisen of om de macht in het hart te treffen. Overigens hebben dit soort daden veelal alleen geleid tot vergroting en verscherping van de repressie van de zijde van de macht.

Het attentat-anarchisme maakte slechts een beperkt onderdeel uit van het uitgebreide palet van anarchismen die vooral een niet-gewelddadige inslag hebben. Het fundamentele uitgangspunt voor die niet-gewelddadige inslag is het huldigen van de gedachte dat het doel NIET alle middelen heiligt. Dit in tegenstelling tot de marxistisch (leninistisch, trotskistisch, etc.) geori�nteerde strijdbewegingen. Ik herinner hier aan dit laatste om de volgende reden.

Het is niet mijn gewoonte om op elk ongepast of onjuist gebruik van de term anarchisme te reageren. Nu moet het toch even. In het boek Les religions meurtri�res (Paris, 2006), van Elie Barnavi, een docent geschiedenis van het moderne Westen aan de universiteit van Tel-Aviv, komt een terloopse verwijzing naar het linkse anarchisme voor. Terloops, omdat het boek over revolutionair moslimfundamentalisme gaat.

Barnavi schrijft dat dit het revolutionaire moslimfundamentalisme het nieuwe gezicht is van het gewelddadige linkse anarchisme, dat Europa in de jaren zeventig heeft leren kennen. Hoe zo? Het is, zo zegt hij, de moslim gedaantewisseling van de terroristen van de Baader-Meinhof groep, de Italiaanse Rode Brigades, het Japanse Rode Leger, de Franse Directe Actie.

Het komt vaker voor dat de term anarchisme onjuist wordt gebruikt. Veelal is dat uit onwetendheid. Vaker is het een poging om het anarchisme in diskrediet te brengen. Hier hebben we zo�n geval. We hebben met Barnavi met een historicus van doen en wel een die de geschiedenis van het moderne Westen bestudeert. Hij moet dus geacht worden voldoende op de hoogte te zijn van de zaken waarover hij in dit geval schrijft. Zo moet hem bekend zijn dat de gewelddadige groepen die hij noemt van marxistische en niet van anarchistische signatuur zijn. Zo werd de Baader Meinhof groep zelfs heimelijk gesteund door de toenmalige DDR, een DDR waar juist de anarchisme-vreters leefden...

Barnavi vertegenwoordigt echter een politieke kaste die de bestaande orde heilig verklaart. Hij zegt bijvoorbeeld over school en leger precies die dingen, die nu juist in anarchistische kring steevast zijn gekritiseerd. Zo zegt hij over Frankrijk dat daar de socialiserende integratiekaders, bovenal leger en school, zijn verworden. Bovendien hebben Fransen hun vertrouwen in de superioriteit en doeltreffendheid van hun sociale model verloren. Vervolgens komt er nog een sneer naar politiek links.

De Franse samenleving, zegt hij, gaat namelijk gebukt onder een koloniaal complex, wat door politiek links wordt gecultiveerd... Het is duidelijk dat Barnavi een man van de gevestigde orde is. Daarin is geen plaats voor het anarchistische gedachtegoed. Voor een grove verdachtmaking in de richting van anarchisten mag men dus best de geschiedenis geweld aan doen. Barnavi draait er zijn hand niet voor om.

Het Meldpunt Misbruik Identificatieplicht heeft in een brief aan de Eerste Kamer zijn boosheid en verontrusting kenbaar gemaakt over de gang van zaken rond het Burger Service Nummer (BSN).

Op 16 januari beslist de Eerste Kamer Commissie over de verdere procedure qua behandeling van het BSN voorstel. Er is een sterke lobby gaande van grote organisaties om invoering van het BSN af te dwingen.

Het Meldpunt Misbruik Identificatieplicht roept op om ook te schrijven aan de leden van de Eerste Kamer der Staten Generaal. Het Burger Service Nummer is gelukkig, net als vorig jaar, niet ingevoerd per 1 januari. Invoering van een BSN nummer, als uniek persoonsnummer waar alle informatie van iedere burger in wordt opgeslagen, zou rampzalige gevolgen hebben voor de rechtszekerheid, de veiligheid en de gezondheid van de bevolking.

De Eerste Kamer moet nog beslissen of men toch akkoord gaat met wetgeving waarvan volgens deskundigen bij voorbaat vaststaat dat het rampzalige onomkeerbare gevolgen zal hebben.

Organisaties als zorgverzekeringen, onderwijsinstellingen, pensioenfonds PGGM, uitkeringsorganisatie UWV, financiele instellingen en banken trachten invoering van het BSN af te dwingen, door net te doen of invoering van het BSN vaststaat of zelfs al ingevoerd zou zijn.

Het Meldpunt Misbruik Identificatieplicht beschouwt dat als wanbestuur van betreffende instellingen, als grove schoffering van de Eerste Kamer en als poging tot onoorbare beinvloeding van democratische besluitvorming. De wetgever die moet handelen vanuit de taak de burger te dienen en te beschermen wordt onder druk gezet door machtige organisaties om in te stemmen met het wetsvoorstel ter voorkoming dat instellingen last krijgen van praktische gevolgen als het moeten terugdraaien van onwettige praktijken, vervangen van foute formulieren en pasjes, correctie van foute informatieverstrekking in briefwisselingen, tijdschriften en op websites.

Niet-overheidsinstellingen Nota Bene, terwijl het BSN uitsluitend zou dienen voor contact tussen de overheid en de burger. Dat de voorlichting van de overheid via Postbus 51, eind december 2006, nog vermeldde dat het BSN per 1-1-2007 zou worden ingevoerd, en daarmee bovenstaande praktijken fiatteerde, maakt duidelijk hoe sterk de lobby in Den Haag van binnenuit is om de invoering af te dwingen.

Het Meldpunt Misbruik Identificatieplicht heeft zijn boosheid en verontrusting per brief kenbaar gemaakt aan de leden van de Eerste Kamer. 16 januari beslist de Eerste Kamer Commissie over verdere procedure qua behandeling van het BSN voorstel.

We roepen mensen op om ook te schrijven en om protest aan te tekenen bij organisaties, waar men persoonlijk mee te maken heeft, indien ze zich aan bovenstaande praktijken bezondigen. Het adres: Aan de leden van de Eerste Kamer der Staten Generaal, Postbus 20017, 2500 EA, Den Haag. e-mail: griffie@eerstekamer.nlfax: 070- 3129390 Voor meer informatie zie http://www.ID-nee.nl

Meldpunt Misbruik Identificatieplicht, Lauwerecht 55, 3515 GN Utrecht

De Anarchistische Groep Amsterdam organiseert op zaterdag 20 januari een informatiebijeenkomst over de antifascistische strijd en de fascistische terreur in Rusland.

Op deze bijeenkomst komt een spreekster uit Rusland vertellen over de huidige situatie in Rusland. Zij is zelf actief in de anarchistische en antifascistische beweging.

Met name is er aandacht voor de recente gebeurtenissen rond de fascistische beweging. De laatste jaren zijn er vele brute moorden geweest op mensen met een donkere huidskleur en op antifascisten/anarchisten. Ook hebben er enkele pogroms plaatsgevonden tegen minderheden, deze worden aangewakkerd door de media en rechts-populistische politieke partijen, waarop fascistische groepen gretig inspringen om zo een algehele sfeer van vreemdelingenhaat te cre�ren.

Er zullen ook enkele korte films worden vertoond over activisme in Rusland. Aan het begin van de avond is er ook veganistisch eten en later een solibar. Het geld dat hiermee wordt opgehaald is voor de advocaatkosten van de getuigen tegen de moordenaars van Timur Kacharava.

Deze jonge anarchist werd op 13 november 2005 vermoord. Het justitieel apparaat in Rusland wil de neo-nazi�s die deze moord hebben begaan vervolgen voor �hooliganisme� en dus ontkennen de autoriteiten dat het een politiek-fascistische moord is.

Er is een campagne gaande om deze moord wel als politieke moord te laten voorkomen.

Aanvang 18:00 uur
Locatie: Anarchistische bibliotheek/Bollox, Eerste Schinkelstraat 14-16, Amsterdam

Als je meer achtergrond info wil lezen kijk op de Russische website www.avtonom.org en ga naar de engelse sectie op deze site, of dichter bij huis, koop de nieuwe Alert # 4 (dec 06/jan 07). Ook op www.devrije.nl zijn enkele artikelen verschenen over de moorden op anarchisten in Rusland.

Anarchistische Groep Amsterdam/de Vrije Bond Postbus 16521,1001 RA Amsterdam
Bezoekadres: Anarchistische Bibliotheek iedere zaterdag van 14:00-18:00 Eerste Schinkelstraat 14-16 Amsterdam
Lezen: Directe Actieonregelmatig verschijnend gratis blad van de AGA
Nieuwe webstek: www.agamsterdam.wordpress.com

Poolse anarchisten zijn een internationale steunactie gestart voor drie vakbondsactivisten van de organisatie Arbeiders Initiatief die zijn ontslagen.

Het schoonmaak- en beveiligingsbedrijf Impel-Tom in Zielona Gora heeft deze activisten van Arbeiders Initiatief ontslagen omdat ze in de rechtszaal luidruchtig en openlijk spraken over de illegale activiteit van hun werkgever tegenover hun vakbond.

Het gaat om Czeslaw Toczek, Piotr Duplaga en Robert Szkwarek. In het begin van 2006 begonnen de arbeiders van het Impel-Tom van de vestiging in Kostrzyn (dat ongeveer 700 arbeiders in dienst heeft) met hun strijd voor betere lonen. Toen ze ondanks eerdere beloften in februari nog steeds geen hoger loon hadden gekregen, besloten ze hun eigen vakbond op te richten - de eerste in Impel-Tom. Twaalf personen van de veertig arbeiders in Kostrzyn sloten zich aan bij de vakbond.

Op 7 maart wilden de leden van de vakbond de oprichtingsbijeenkomst van Arbeiders Initiatief in de Impel-Tom fabriek houden. Het management van het bedrijf besloot preventieve maatregelen te nemen. Sommige mensen werden niet in het bedrijf toegelaten en twee initiatiefnemers van de vakbond, waaronder Jacek Rosolowski, werden ontslagen.

Rosolowski beschuldigde Impel-Tom daarop van discriminatie vanwege vakbondslidmaatschap en van illegale activiteiten van het bedrijf tegen Arbeiders Initiatief. Na een rechtszaak van een paar maanden bracht de rechtbank in Zielona Gora op 31 oktober een vonnis uit waarbij Jacek Rosolowski in het gelijk werd gesteld. Het bedrijf moest hem een schadevergoeding betalen.

Na dit vonnis werden op 2 november drie leden van Arbeiders Initiatief ontslagen: Czeslaw Toczek, Piotr Duplaga en Robert Szkwarek, die in de rechtbank getuigden en openlijk spraken over de illegale activiteit van de werkgever tegenover hun vakbond. Impel-Tom heeft ook besloten arbeidscontracten op te stellen voor de rest van de arbeiders van Impel-Tom in Kostrzyn (behalve de bewaker), waarbij hen nieuwe arbeidsvoorwaarden werden aangeboden in het bedrijf Acromar (wat bij Impel-Tom hoort).

Nieuw werk is niet aangeboden aan de hierboven vermelde leden van Arbeiders Initiatief. Op deze manier kwam het management van Impel-Tom effectief af van de actieve leden van de vakbond, waarbij dus ontslag werd gebruikt als een straf voor een poging om een vakbond op te richten.

Impel-Tom is een onderdeel van de Impel S.A. holding, wat in Polen de grootste onderneming is in de sectoren beveiliging, schoonmaak en catering. In 2005 stelde het meer dan 17.000 arbeiders te werk, waaronder gehandicapten, waarvoor het bedrijf van de staat subsidie krijgt. In 2005 was de omzet 627 miljoen zloty en maakte het bedrijf 21 miljoen zloty winst. Impel S.A. staat genoteerd op de effectenbeurs in Warschau. In 2002 werd Impel bekend vanwege het brutale optreden tegen het protest dat werd georganiseerd door arbeiders van de Kabel Fabriek in Ozarow, dat werkt voor Boguslaw Ciupiala, eigenaar van het bedrijf Tele-Fonika.

Arbeiders Initiatief kondigt het begin van de Poolse campagne tegen de Impel-Tom aan. We vragen iedereen om hulp. We hebben kosten voor juridische verdediging, materi�le hulp en het organiseren van demonstraties vanwege veel ontslagen van activisten van Arbeiders Initiatief. Daarom vragen we jullie om financi�le hulp. Solidariteit met jullie strijd, Arbeiders Initiatief Polen (OZZ Inicjatywa Pracownicza)

In ons land gaat Aktiefonds Zwart Zaad in elk geval EUR 50 overmaken. Daarnaast kunnen priv�bijdragen overgemaakt worden op bankrekening 97.96.56.761 tnv Zwart Zaad te Utrecht ovv steun AI Polen. Samen overmaken scheelt namelijk veel kosten. Zwart Zaad zal al de bijdragen verzamelen en doorstorten. Meer info over Zwart Zaad: http://wwww.zwartzaad.info

Een persbericht van voorheen Voor Moeder Aarde, thans Friends of the Earth geheten (pourquoi pas, hein?), over de blokkade van Faslane vorige week. De actie maakt deel uit van een 1 jaar lang durende blokkade van de thuishaven van de Britse nucleaire duikboten.



Een groep actievoerders van Friends of the Earth, voormalig Voor Moeder Aarde, blokkeert sinds 8 uur deze ochtend de Britse nucleaire atoomduikbotenbasis en eist dat de Britse regering dringend stappen zet voor nucleaire ontwapening.

Deze ochtend werden 8 actievoerders van Friends of the Earth gearresteerd. Ook de volgende weken en maanden worden nieuwe acties gepland, w.o. een blokkade op 8 januari 2007 door parlementsleden uit binnen- en buitenland.

De blokkade is georganiseerd als deel van "Faslane365", een 1 jaar lange blokkade van de Faslane militaire basis die begon op 1 oktober 2006. Door de opeenvolgende blokkades worden de normale operaties van de militaire basis ernstig verstoord. Tot vandaag hebben reeds 39 groepen de basis geblokkeerd gedurende 55 dagen. Hierbij werden reeds meer dan 408 mensen gearresteerd.

Friends of the Earth campagnevoerder Pol D'Huyvetter (44) uit Gent verklaarde net voor zijn arrestatie: "We kunnen Iran en Noord-Korea niet vragen geen kernwapens te ontwikkelen zolang we zelf vasthouden aan nucleaire doctrines voor onze veiligheid. Dit is hypocriet. Het Internationaal Gerechtshof in Den Haag heeft in 1996 duidelijk geoordeeld dat kernwapens illegale wapens zijn en alle kernmachten de verplichting hebben hun kernarsenalen volledig te ontwapenen.”

Monique D’Hooghe (38) uit Brussel verklaarde: “Als onrecht wet wordt, dan wordt burgerlijke ongehoorzaamheid plicht”.

Het is nog niet duidelijk wanneer de actievoerders worden vrijgelaten.

De Faslane marinebasis is de thuishaven voor de 4 Britse Trident atoomduikboten. Elke duikboot heeft 48 atoomwapens die elk 8 keren de vernietigingskracht heeft van de bom die de Japanse stad Hiroshima vernietigde in 1945. De acties aan de militaire basis vinden plaats tijdens een intens publiek en politiek debat met betrekking tot de modernisering van de Trident duikboten die in 2024 vervangen moeten worden. De milieuvereniging vraagt dat de Britse regering geen vervanging voorziet van Trident, en bovendien onmiddellijk zijn Britse kernmacht ontwapent als een noodzakelijke stap naar een wereldwijd verbod op kernwapens. [Bericht van 2 januari 2007; wij kunnen ons niet voorstellen dat de bovengenoemde mensen langer vastgehouden zijn dan Kamerlid Van Velzen (v/h van Rampenplan)]..

Meer foto's hier.

De Vereniging Basisinkomen (VBI) organiseert ter ere van haar vijftienjarig bestaan op 19 januari 2007 een jubileumconferentie onder de titel 'Basisinkomen: een houdbaar ideaal'.

De conferentie vindt plaats in de Lutherse kerk in Utrecht en is vrij toegankelijk.

De VBI ziet het basisinkomen als een houdbaar ideaal. Niet alleen houdbaar in de zin van verdedigbaar, maar ook in de betekenis van nog steeds actueel. Toch is het basisinkomen niet altijd terug te vinden in de politieke discussies van vandaag de dag, laat staan in de uitvoeringspraktijk. Via deze jubileumconferentie wil de vereniging allereerst terugkijken op hoe de gedachte- en beleidsvorming over het basisinkomen de afgelopen vijftien jaar gestalte heeft gekregen. Maar er wordt vooral ook vooruit gekeken: hoe kan het basisinkomen de nodige aandacht krijgen in 2007?

Na een openingswoord van de voorzitter van de VBI, begint de bijeenkomst met een forumdiscussie. Hierin wordt teruggekeken op hoe het debat over het basisinkomen zich in Nederland de afgelopen vijftien jaar heeft ontwikkeld. Deelnemers aan het forum zijn Greetje Lubbi, Paul de Beer en Robert J. van der Veen. Zij hebben zich allen in het verleden op een of andere manier beziggehouden met de discussie rond het basisinkomen. Zo waren Lubbi en De Beer initiatiefnemers van de Werkplaats Basisinkomen, de voorloper van de VBI, en heeft Van der Veen diverse studies over het basisinkomen gepubliceerd.

Het forum staat onder leiding van Wim de Boer, voormalig fractievoorzitter van GroenLinks in de Eerste Kamer. Na het forum is er een lezing door Arjen van Witteloostuijn onder de titel Linksom of rechtsaf: het basisinkomen als sluiproute vooruit. Hierin komt vooral de actuele waarde van het basisinkomen aan de orde en de vraag hoe het basisinkomen weer op de politieke agenda kan worden gezet. Van Witteloostuijn is hoogleraar Economie en Management aan de Universiteit van Antwerpen lid van de Raad van Economische Adviseurs van het Nederlandse parlement.

De bijeenkomst wordt afgesloten met een nieuwjaarsborrel. De jubileumconferentie wordt gehouden in de Lutherse kerk, Hamburgerstraat 9 te Utrecht en duurt van 13.00 tot 17.00 uur.

Voor meer informatie en opgave: info@basisinkomen.nl

Programma:
13.00 uur zaal open
13.30 uur Welkom leden en gasten uit Nederland en Belgie. Inleiding door Michiel van Hasselt, voorzitter Vereniging Basisinkomen met een speciaal woord van dank aan Saar Boerlage.
13.50 uur Reflectie op 15 jaar gedachten- en beleidsvorming basisinkomen; Forum o.l.v. Wim de Boer, fractievoorzitter GroenLinks Eerste Kamer 1991-2003, met deelname van: Paul de Beer, hoogleraar economie / arbeidsverhoudingen Greetje Lubbi, voormalig voorzitter voedingsbond FNV Robert van der Veen, politiek filosoof
14.40 uur Vragen en discussie vanuit de zaal o.l.v. Wim de Boer
15.10 uur Pauze
15.30 uur 'Linksom of rechtsaf: het basisinkomen als sluiproute vooruit', door Arjen van Witteloostuijn, hoogleraar economie Universiteit Antwerpen, tevens lid Raad van Economische Adviseurs van het Nederlandse parlement.
16.00 uur Vragen en discussie vanuit de zaal o.l.v. Heleen de Boer
16.45 uur Afsluiting met een 'Dutch Basic Income statement 2007' Aansluitend nieuwjaarsborrel (tot 18.00 uur)

Website: http://www.basisinkomen.nl/vbi_index.html

Dit is het schema van een bijelkaargesoldeerd FM-zendertje. We hebben 1 keer getokkeld met zo'n print die verder ons supersubversieve radiostation in de lucht hield. Contact met iemand die pakweg vierhonderd meter verderop woonde en stomverbaasd was dat hij ons |AMP|uuml;berhaupt binnenkreeg. Het antennesnoer was 1,5 m fietslichtdraad (de FM is de 3-meter-band, dus de helft van drie meter moest werken).


Cornelis Prul, uw radioveteraan vertelt een verhaal voor in de open haard.

Een groot deel van de tijd stond de zender op mijn studentenkamer. Aan het einde van de fietsdraadkabel was een telescoop-televisieantenne geplaatst, het geheel vastgebonden aan een plankje. Het was een instabiele constructie. Regelmatig knikkerde de antenne naar beneden, daarbij condensatoren verbuigend op de print - het stond buitengewoon interessant te kunnen zeggen dat je mast afgebroken was, zeker, maar de werkelijkheid was wat treurig - en komisch tegelijk, zeker achteraf.
Regelmatig was het station uit de lucht door dit soort schade, en vaak ook meteen van frequentie veranderd. Een keer reed de herkenbare peilwagen van de Radio Controle Dienst langs. Gemakkelijk waar te nemen vanaf acht hoog. Ze deden geen moeite de zender op te rollen. In het ergste geval was de print in een keer door de wc te spoelen voordat de heren de kamer waar hij zich bevond bereikt hadden.

De ene Peter-medeoprichter had een repeterende pickup. De plaat die je opzette sloeg af en de arm ging weer naar de begingroeven. Aan de hand van een kant Bob Marley gingen we eens peilen hoe ver het station eigenlijk reikte. De ontvangst reikte tot de ringvaart, aan de westzijde van de dichtbijgelegen begraafplaats. Daar was de ontvangst zelfs het best. Bob Marley klonk duidelijk over het verlaten kerkhof. Hier lagen onze luisteraars, beseften we. Ik wilde het station dan ook nog wel eens Radio K. Interplanetair noemen: evenveel reacties van Mars als van Aarde. (Even nadenken, dan begrijpt u hem, in tegenstelling tot sommige collega's van toen).

Toen de man achter het andere station in het gebouw pal boven mij kwam wonen trokken we al spoedig bij hem in als radiomakers. Het was bereprofessioneel, met echt mengpaneel, een ingekaste zender met stabiele frequentie, en de antenne - eh, misschien mag ik dat geheim nog steeds niet verraden....
Enfin, toen hij van het dak moest, twee jaar later, hebben we zo'n zeven maanden moeten afzien. Dromen van de terugkeer. Droevig en vrolijk overwegen hoe we terug zouden komen. De terugkeer, op Hemelvaartsdag 1983, ging technisch ongetwijfeld verward. Donald Fagen stond lang op de repeteer. De ontvangst was wel indrukwekkend: een tocht met de auto leverde heldere ontvangst op bij de pier van IJmuiden en de boulevard in Zandvoort. Na enige tijd kwamen we er achter dat GOT en de Vrije Keyser op onze frequentie uitzonden. Of was het andersom? Enfin - hier begint het echte grote verhaal van de vrije alternatieve radio in Amsterdam.

Weg en terug, om technische redenen of door overheidsoptreden, door (poging tot) staatsgreep van deze of gene - misschien moet dat boek erover er alsnog eens komen. Maar het is nu tijd om te gaan pitten. Twaalf dagen zwijgen - het is niets, mensen, vergeleken met wat je als radiomannetje (-vrouwtje) kunt meemaken.

Nog een strijdbaar 2007 toegewenst.

Zo�n 20 anarchisten hebben vrijdagmiddag 29 december een van de hipste straten in het centrum van Tel Aviv geblokkeerd met prikkeldraad afkomstig van de Muur van Apartheid.

Twee rollen prikkeldraad werden in de hoofdstad van Isra�l parallel aan elkaar uitgerold op dezelfde wijze zoals dat bij de Muur gebeurt. Daarbij werd een rood waarschuwingsbord geplaatst met de tekst: �Dodelijk Gevaar � Militaire Zone. Een ieder die het hek passeert of beschadigt riskeert zijn leven�.

Dergelijke borden staan gewoonlijk bij het hekwerk in de bezette Palestijnse gebieden op de West Bank. De Isra�lische anarchisten deelden flyers uit aan het publiek over het Isra�lische beleid rond de Muur en de daarmee gepaard gaande landroof van Palestijnen.

De actie werd uitgevoerd om het uitgaanspubliek in de omliggende caf�s te herinneren aan de dagelijkse moeilijkheden waar Palestijnen mee te kampen hebben als gevolg van de apartheidspolitiek in de bezette gebieden en de bezetting als zodanig. De activisten deden een oproep aan de Isra�li�rs om verantwoordelijkheid te nemen voor wat er daar in hun naam gebeurt en een einde te maken aan de bezetting door Isra�l.

Voor beelden van de actie klik je hier.

Op zaterdag 23 december is het vlaggenschip Farley Mowat van Sea Sheperd uit het Australische Melbourne vertrokken om een stokje te steken voor de Japanse walvisvaart van deze winter.

Het schip zal naar verwachting in de eerste week van januari aankomen in de Antarctische wateren waar de Japanners zo�n 1000 walvissen gaan slachten. De Farley Mowat zal worden gesteund door een nieuw schip, de Leviathan, en een helikopter die de walvisvaarders in een vroeg stadium in het vizier moet zien te krijgen.

In totaal zijn er meer dan 60 vrijwillige bemanningsleden bij de reddingsoperatie van Sea Sheperd betrokken. Ze zijn afkomstig uit dertien landen, te weten Australi�, Bermuda, Brazili�, Canada, Chili, Frankrijk, Duitsland, Hongarije, Groot Brittanni�, Nederland, Nieuw Zeeland, Zuid Afrika en de VS.
De walvisvaart van Japan in de Antarctische wateren is illegaal op grond van internationale verdragen. Onder de ruim 1000 walvissen die Japan wenst te slachten bevinden zich ook bedreigde walvissoorten als bultruggen en vinvissen. Van beide soorten wil Japan 50 exemplaren harpoeneren.

Kapitein Paul Watson maakte voor vertrek duidelijk met welk doel Sea Sheperd naar de Zuidpool vertrekt: �Dit is een internationale poging om de internationale wetten na te leven tegen de illegale walvisvaart. We gaan niet naar het zuiden om spandoeken op te hangen of om stervende walvissen te filmen of te fotograferen. Onze intentie is de walvissen te beschermen.�

De afgelopen maanden heeft Sea Sheperd veel steun ondervonden van Australi�rs. Zo�n 30.000 mensen bezochten het schip de Farley Mowat dat zowel in Fremantle als in Melbourne kon worden bezichtigd. De bemanning nam deel aan diverse evenementen in het land. Duizenden nieuwe donateurs werden hiermee geworven. Reclamegoeroe John Singleton en brouwerij Bleutongue steunden de campagne met de lancering van de website http://www.whalesafebeer.com.

Inwoners van Melbourne bleken erg vrijgevig met het doneren van tonnen voedsel, gereedschappen, voorraden en geld, noodzakelijk om de campagne te kunnen voeren. De media-aandacht in het land was zo sterk dat de publieke opinie zich tegen de walvisvaart keert. De Farley Mowat werd dan bij vertrek ook door een grote schare supporters uitgezwaaid.

Het is de tweede maal dat Sea Sheperd ten strijde trekt tegen de Japanse walvisvaarders. Berichten over de campagne van vorige winter vind je hier en Verwijswoord.

Onze hostingsprovider (Vevida) heeft zijn servers geupgrade. Door deze upgrade was het niet meer mogelijk DeVrije te voorzien van nieuwe artikelen.
Na vele malen telefonisch en schriftelijk contact bleek dat Vevida niet bij machte te zijn de problemen adequaat op te lossen. Ook bleek het zo te zijn dat Vevida ondanks smekende verzoeken van ondergetekende er zeer lang over te doen met beantwoorden van vragen.

De uiteindelijke oplossing die Vevida aandroeg bleek zeer veel manuren werk in te houden en daarbij, gezien een eerder aangedragen oplossing, nog maar de vraag of het allemaal zou gaan werken.
Daarom hebben wij besloten om zo snel mogelijk van hostings provider te verhuizen en hebben we in de tussentijd DeVrije lokaal bij ondergetekende ondergebracht.
Helaas zijn wij daarbij onze RSS feed ondersteuning kwijt geraakt en zal DeVrije vanwege soms beperkte bandbreedte moeilijker bereikbaar zijn. O'ja en zorg dat je DeVrije onder je farvorieten als http://www.devrije.nl opslaat. Zo kom je altijd bij ons uit, ook na de op stapel staande verhuizing.

Op donderdag 11 januari is de gevangenis op de Amerikaanse legerbasis te Guantánamo, Cuba, vijf jaar in gebruik. De gevangenen worden hier zonder rechtsgang vastgehouden en onmenselijk behandeld. Er zal die dag van 10-11 uur een kleine demonstratie worden gehoudne bij het Amerikaanse consulaat op het museumplein te Amsterdam. Want als de Amerikaane regering bewijs heeft dat de honderden mensen die daar zitten een misdaad hebben begaan, dan moeten ze in beschuldiging worden gesteld en een eerlijk proces krijgen. Maar als er geen bewijzen zijn, moeten de mensen worden vrijgelaten. ook moeten ze niet gemarteld worden en moeten hun ondervragers ter verantwoording kunnen worden geroepen als dat wel gebeurt.
Op 11 januari 2007 is de gevangenis op de Amerikaanse legerbasis te Guantanamo, Cuba, vijf jaar in gebruik. De gevangenen worden hier zonder rechtsgang vastgehouden, onmenselijk behandeld en de meeste gevangenen zijn hoogstwaarschijnlijk onschuldig (meer info hier.

Er zal van 10:00-11:00 uur een kleine demonstratie worden gehouden bij het Amerikaanse consulaat op het Museumplein in Amsterdam, met de raad aan de regering van mevrouw Ames, Consul-generaal 'to shut down Guantanamo'.

Als de Amerikaanse regering bewijs heeft dat de honderden mensen die daar zitten een misdaad hebben begaan, dan moeten ze in beschuldiging worden gesteld en een eerlijk proces krijgen. Als er geen bewijzen zijn, moeten de mensen worden vrijgelaten. Ook moeten ze niet gemarteld worden en moeten hun ondervragers ter verantwoording kunnen worden geroepen als dat wel gebeurt.

Onze zorg is niet alleen de behandeling van deze gevangenen door de Amerikaanse autoriteiten. Op dit moment vechten Nederlandse soldaten met de Amerikanen in Afghanistan. Wij lezen enkel over de aantallen mensen die wij doden en vermoeden dat we de gewonden dus ook doden en geen krijgsgevangenen maken. Dit baart ons grote zorgen. Maar zelfs als we wel krijgsgevangenen zouden maken en hen aan de regering van de mevrouw Ames overdragen, hoe zouden ze dan worden behandeld?

Het is niet de bedoeling om de gang van zaken van het consulaat te hinderen of om iets kapot te maken of om agressieve dingen te roepen. Het is enkel de bedoeling om een spandoek vast te houden met de tekst 'Shut Down Guantanamo' en om te bidden voor de gevangenen en voor een ommekeer in de harten van de volken en de leiders van de democratische wereld, zoal niet tot een `hebt uw vijanden lief' - zoals Jezus ons dat gebiedt - dan toch tot het eerlijk behandelen van onze krijgsgevangenen zoals wij ook zouden willen dat zij onze soldaten behandelen.

[CP voor FtK]