De Vrije

Het invasieleger in Irak bestaat voor een flink, nooit expliciet genoemd deel uit de dogs of war, zoals huurlingen heten sinds het boek van Frederick Forsyth over deze types. (De uitdrukking is van Shakespeare). En hier zien we wat de koloniale militairen met honden uithalen tegenover mensen uit het bezette land.



Stom hinnikende soldaten die gieren dat dit het grappigste is dat ze ooit hebben gezien. Een hond in Irak met drie poten, waarvan een ook nog beschadigd. Ze gooien stenen naar het beest dat probeert weg te komen en het laatste beeld - ze hebben het natuurlijk opgenomen en het filmpje is in de openbaarheid - het eindigt met de prangende vraag: zullen we hem nu doodschieten?
Honden of Iraakse mensen, wat zal het voor hun uitmaken?
Toch vreemd dat PETA, die ik tot nu toe voor een serieuze actiegroep hield, nu een petitite tegen dierenmishandeling door de VS-bezetters in Irak heeft lopen. Geen oordeel over de militairen in het algemeen. We willen niet de indruk wekken that we don't support the troops. Spijt mij, PETA, beroepsmoordenaar is beroepsmoordenaar, en zulke mensen steun ik niet als het even kan. Zolang er slachthuizen zijn zullen er slagvelden zijn. Of omgekeerd.

In de VS maakten velen zich druk om televisiebeelden van de toenmalige president Johnson, die een hond aan zijn oren optilde. Dierenbeul! Alsof die man niet wat meer op zijn geweten had.



Maar goed, u bent nu op de hoogte gesteld van de bijbehorende petitie. De bewoordingen van PETA zijn nog redelijk, er loopt een andere, aanbevolen door dierenbevrijdingsbewegingen, die de bovengenoemde redenering volgen over our troops.