Sunday 21 January 2007
Anarchisten van Oaxaca herrijzen
In het Mexicaanse Oaxaca woedde het afgelopen jaar een volksopstand dat door geweld werd gesmoord.
Hieronder een interview met een anarchist die nauw bij de gebeurtenissen betrokken is.
De datum 25 november 2006 blijft een belangrijke markering voor de beweging in Oaxaca. Op die dag liep een grote demonstratie uit op een ware veldslag met de federale politie. Het geweld van de politie loog er niet om. Er vielen 3 doden, honderden gewonden en naar schatting 140 demonstranten werden gearresteerd. Diverse activisten staken hierbij verschillende gebouwen (vooral overheidsgebouwen, maar ook een enkele winkel en woning) en tientallen auto�s in de brand. Het boze oog was daarna gericht op de actievoerders die het pittoreske centrum van Oaxaca veranderd zouden hebben in een spookstad, aldus vele tegenstanders. Het massale volksverzet is er nog steeds niet van bovenop gekomen. (Een filmpje van die dag gemaakt door Nederlandse activisten:
http://www.youtube.com/watch?v=lDXFnwcbNw8)
In mei van het vorige jaar begonnen leraren met het organiseren van demonstraties voor een vrij uitgebreid pakket eisen: onder andere meer loon en betere rechten voor leerlingen. De enige reactie van de gouverneur leek repressie te zijn. De demonstranten lieten het er echter niet bij zitten en zijn zich meer en meer als een sociale volksbeweging gaan organiseren. Een vaststaand punt hierbij op de agenda was dat de gouverneur moest ophoepelen. Voor een redelijk uitgebreid verslag op De Vrije: zie
hier.
Zelf ben ik in oktober en november van het vorige jaar in totaal ruim 2 weken in Oaxaca aanwezig geweest. Tijdens die periode heb ik veel mensen kunnen spreken en in oktober was ik een dagelijkse gast in het plaatselijke kraakpand (een voormalig politiebureau!!!) waar de anarchisten zich verzamelenden en organiseerden. Tijdens mijn tweede bezoek in november was het ontruimd en bewoog iedereen zich ondergronds. De anarchisten die niet in de gevangenis zaten, waren vooral druk om hun vrienden zo snel mogelijk bevrijd gezien te krijgen. Sinds een paar weken ontvang ik steeds meer berichten dat gevangenen druppelgewijs vrijgelaten worden. Tijdens de afgelopen Zapatista intergalactica in Oventic, Chiapas begin dit jaar, interviewde onze Belgische vriend Cowboy de uit Oaxaca afkomstige Tania. Hieronder een samenvatting van dit gesprek.
Wat denk je van APPO?
�Ik vind het een goed initiatief om het volk bij elkaar te krijgen, maar de APPO doet dit op een verkeerde manier. Ze hebben leiders. En enkel mensen en organisaties uit Oaxaca kunnen deel uitmaken van de APPO. In het begin waren er verschillende jonge anarchisten bij de APPO aangesloten om de discussie te openen over de vorm van de APPO. De uitslag van deze discussie is dat er een raad is op basis van niet-roterende vertegenwoordigers en leiders. Dit maakt er een hi�rarchische raad van. De vertegenwoordigers worden tot 'consejales' benoemd, wat een leidinggevende functie is die een jaar duurt. Daardoor maken de anarchisten geen deel uit van de APPO, maar wel van de beweging. Dat is de reden dat we direct met de bevolking hebben gewerkt, waar we zelf onderdeel van uitmaken en zo hebben we ons deel van de barricades gevormd en aan de activiteiten van de beweging deelgenomen. Het zijn de mensen aan de �grassroots� die het leven geven aan de beweging, en niet de leiders.�
Wat was de functie van het kraakpand binnen die beweging?
�De leraren begonnen in mei 2006 te protesteren voor meer rechten. Dit groeide uit tot een grote betoging op 14 juni. Die is agressief door de PFP (federale politie) uit elkaar geslagen. Daardoor is enkele weken later de APPO ontstaan, en vond de bezetting van de Zocalo (centrale plein in het centrum) plaats. Na vele discussies met de APPO, besloten we direct met de bevolking te werken. We hebben in augustus het politiebureau gekraakt om de strijd te ondersteunen. Dit pand gaf ruimte aan verschillende organisaties en individuen: RATA (Resistencia Anti-Tortura Animal), punks, IndyOax, straatartiesten, anarchisten, kunstenaars en nog meer. In het pand waren er verschillende activiteiten: zoals een volkskeuken, een anarchistische infoshop en werden er infoavonden gehouden over onder andere dierenrechten en gevangenensupport. Ook vonden er djembe en screenprinting workshops plaats.�
Waarom hebben jullie je pand opgegeven?
�Toen de PFP de Zocalo overnam (in oktober), bevond het pand zich middenin de zone dat rondom de Zocalo was afgezet. Omdat we niet wilden provoceren, hebben we het pand verlaten en zijn we naar de buurt van de universiteit verhuisd. Hier hebben we de barricade Solaria gevormd. Gedurende het instandhouden van die barricade hebben we, naast het houden van de wacht, evenementen georganiseerd voor vermaak en een bijeenkomst voor jongeren. �
Wat zijn jullie volgende stappen?
�Tijdens de betogingen en aanvallen van de PFP zijn er heel veel mensen gearresteerd en verdwenen. Onze hoofdzorg momenteel is het ondersteunen van onze vrienden in de gevangenis. We doen dit door onder andere geld in te zamelen en mensen te informeren. We hebben 2 radiostations waar we programma�s uitzenden over de situatie van de politieke gevangen. Radio Pacheco is enkel op het internet te beluisteren en radio Kehuelga is in Mexico op 102 FM en via het internet te beluisteren.
We vinden het heel belangrijk om met andere anarchisten uit geheel Mexico te praten over de anarchistische principes. Ook om ons zo nationaal en internationaal solidair te verklaren met de politieke gevangenen. Hiernaast proberen we met anarchisten uit de ganse wereld een groter globaal netwerk op te zetten.�
Voelen jullie de repressie van de politie in jullie dagelijks leven?
�In de krant van 30 november stond een artikel van CISEN (de Mexicaanse staatsveiligheidsdienst) over de verantwoordelijken van de onlusten tijdens de manifestaties. Daaruit bleek dat de jonge anarchisten, studenten en de mensen bij de barricades verantwoordelijk worden gesteld voor al het geweld. De APPO zegt openlijk tegen de pers dat ze geweldloos zijn en onderhandelt met de regering. De APPO heeft een niet-officieel akkoord met de regering dat ze geen geweld gebruikt. De regering stelt ook dat ze geen geweld gebruiken. Dus geeft de regering de schuld van al het geweld aan de anarchisten, het zwarte blok, punks, mensen met piercings, tattoo�s en/of mensen met andere kleding. Iedereen die er anders uitziet heeft dagelijks problemen met de politie. In wijken waar de PRI (behoorlijk rechtse partij in Mexico) regeert wordt je zelfs opgepakt als je er anders uitziet.�
Dit laatste doet me denken aan mijn eerste bezoek aan Oaxaca, waar ik met drie anderen een bergwandeling wilde maken. Na een lange wandeling bereikten we eindelijk de voet van de berg. Daar werden we opgepakt zonder reden. We moesten een of ander bewijs hebben om daar te lopen. Dit was een wijk waar veel PRI -affiches prijkten. Met een glimlach antwoord Tania:
�Dit is omdat je er anders uitziet.�
Hoeveel politieke gevangenen zijn er ongeveer?
Dit is heel moeilijk te zeggen. In Atenco zitten er momenteel nog 2 anarchisten vast. In Guadalajara is iedereen vrij, maar hebben de mensen wel een proces lopen. En nu de talloze gevangen in Oaxaca.
Waarvoor zijn de mensen in Guadalajara opgepakt?
In mei 2004 was er een forum over het Plan Pueblo Panama (PPP - vrijhandelsovereenkomst voor Centraal-Amerika) in Guadalajara. Er waren grote protesten tegen het PPP georganiseerd en de gouverneur Acu�a gaf het bevel om hardhandig die protesten de kop in te drukken.
Wat denk je van de vrouwenbeweging COMO (Co�rdinadora de Mujeres Oaxaque�as 1o de Agosto)?
In het begin had ik er veel bewondering voor. Zij deden iets wat anderen onmogelijk achtten. Er was een vrouwenbetoging op 1 augustus 2006 waar 20.000 vrouwen aanwezig waren. De pers sprak over slechts 2000 vrouwen. De vrouwen vroegen aan het televisiestation om 2 uur zendtijd om deze fout recht te zetten, maar de managers weigerden dit. Daarop besloten de vrouwen een nieuwe betoging te organiseren. Tijdens die betoging gingen 2000 vrouwen over tot de bezetting van het televisiestation. Doordat er zoveel mensen waren, was het voor de politie onmogelijk om in te grijpen. De eigenaar werd zelfs bang en vluchtte via het dak met een helikopter. De eerste avond waren er zo'n 1000 vrouwen, uiteindelijk bleven er 300 mensen over om de bezetting voort te zetten. Gedurende 20 dagen hebben de vrouwen de waarheid uitgezonden. De installaties werden echter aangevallen door paramilitairen van de PRI, waardoor de antennes onherstelbaar beschadigd raakten en een van onze kameraden vermoord werd. Na de bezetting gaven de georganiseerde vrouwen van Oaxaca hun organisatie de naam COMO. De vrouwen die de organisatie opstarten zijn aangesloten bij de Stalinistische partij FPR. De meeste vrouwen zijn tussen 40 en 50 jaar en hebben geen weet van de politieke strekking van die partij. Ze hebben geen kennis van organiseren: vergaderen, posters en flyers maken. Het zijn huisvrouwen die de was doen en voor het eten zorgen binnenshuis. Ze zijn stil door de hier nog altijd heersende macho-cultuur. COMO wilde deel uitmaken van de APPO, maar die weigerde in eerste instantie. Later kregen ze meer stemmen en werden ze toch toegelaten tot de APPO. Nu zijn ze vertegenwoordigd in de raad en sommigen zijn tot 'consejales' benoemd. Mijn grootste bedenking bij de COMO is dat ze leiders hebben en dat ze uit een Stalinistische partij afkomstig zijn. Maar ze strijden voor de rechten van de vrouw en dat moet zeker aangemoedigd worden.�
De Nederlandse vrijwilligersorganisatie Grassroots Projects steunt diverse projecten in Oaxaca. Zo is er geld gegeven voor juridische ondersteuning van gevangenen en voor de voortzetting van Indymedia in Oaxaca. Op dit moment wordt er gekeken of er een solidariteitsgroep opgezet kan worden die meer structurele projecten kan steunen. Ondertussen zijn diverse meer anarchistische organisaties zich langzamerhand weer aan het organiseren en mobiliseren. Hopelijk krijgt dit verhaal dan ook snel een vervolg.
Bijdrage van Christiaan
Hieronder een interview met een anarchist die nauw bij de gebeurtenissen betrokken is.
De datum 25 november 2006 blijft een belangrijke markering voor de beweging in Oaxaca. Op die dag liep een grote demonstratie uit op een ware veldslag met de federale politie. Het geweld van de politie loog er niet om. Er vielen 3 doden, honderden gewonden en naar schatting 140 demonstranten werden gearresteerd. Diverse activisten staken hierbij verschillende gebouwen (vooral overheidsgebouwen, maar ook een enkele winkel en woning) en tientallen auto�s in de brand. Het boze oog was daarna gericht op de actievoerders die het pittoreske centrum van Oaxaca veranderd zouden hebben in een spookstad, aldus vele tegenstanders. Het massale volksverzet is er nog steeds niet van bovenop gekomen. (Een filmpje van die dag gemaakt door Nederlandse activisten:
http://www.youtube.com/watch?v=lDXFnwcbNw8)
In mei van het vorige jaar begonnen leraren met het organiseren van demonstraties voor een vrij uitgebreid pakket eisen: onder andere meer loon en betere rechten voor leerlingen. De enige reactie van de gouverneur leek repressie te zijn. De demonstranten lieten het er echter niet bij zitten en zijn zich meer en meer als een sociale volksbeweging gaan organiseren. Een vaststaand punt hierbij op de agenda was dat de gouverneur moest ophoepelen. Voor een redelijk uitgebreid verslag op De Vrije: zie
hier.
Zelf ben ik in oktober en november van het vorige jaar in totaal ruim 2 weken in Oaxaca aanwezig geweest. Tijdens die periode heb ik veel mensen kunnen spreken en in oktober was ik een dagelijkse gast in het plaatselijke kraakpand (een voormalig politiebureau!!!) waar de anarchisten zich verzamelenden en organiseerden. Tijdens mijn tweede bezoek in november was het ontruimd en bewoog iedereen zich ondergronds. De anarchisten die niet in de gevangenis zaten, waren vooral druk om hun vrienden zo snel mogelijk bevrijd gezien te krijgen. Sinds een paar weken ontvang ik steeds meer berichten dat gevangenen druppelgewijs vrijgelaten worden. Tijdens de afgelopen Zapatista intergalactica in Oventic, Chiapas begin dit jaar, interviewde onze Belgische vriend Cowboy de uit Oaxaca afkomstige Tania. Hieronder een samenvatting van dit gesprek.
Wat denk je van APPO?
�Ik vind het een goed initiatief om het volk bij elkaar te krijgen, maar de APPO doet dit op een verkeerde manier. Ze hebben leiders. En enkel mensen en organisaties uit Oaxaca kunnen deel uitmaken van de APPO. In het begin waren er verschillende jonge anarchisten bij de APPO aangesloten om de discussie te openen over de vorm van de APPO. De uitslag van deze discussie is dat er een raad is op basis van niet-roterende vertegenwoordigers en leiders. Dit maakt er een hi�rarchische raad van. De vertegenwoordigers worden tot 'consejales' benoemd, wat een leidinggevende functie is die een jaar duurt. Daardoor maken de anarchisten geen deel uit van de APPO, maar wel van de beweging. Dat is de reden dat we direct met de bevolking hebben gewerkt, waar we zelf onderdeel van uitmaken en zo hebben we ons deel van de barricades gevormd en aan de activiteiten van de beweging deelgenomen. Het zijn de mensen aan de �grassroots� die het leven geven aan de beweging, en niet de leiders.�
Wat was de functie van het kraakpand binnen die beweging?
�De leraren begonnen in mei 2006 te protesteren voor meer rechten. Dit groeide uit tot een grote betoging op 14 juni. Die is agressief door de PFP (federale politie) uit elkaar geslagen. Daardoor is enkele weken later de APPO ontstaan, en vond de bezetting van de Zocalo (centrale plein in het centrum) plaats. Na vele discussies met de APPO, besloten we direct met de bevolking te werken. We hebben in augustus het politiebureau gekraakt om de strijd te ondersteunen. Dit pand gaf ruimte aan verschillende organisaties en individuen: RATA (Resistencia Anti-Tortura Animal), punks, IndyOax, straatartiesten, anarchisten, kunstenaars en nog meer. In het pand waren er verschillende activiteiten: zoals een volkskeuken, een anarchistische infoshop en werden er infoavonden gehouden over onder andere dierenrechten en gevangenensupport. Ook vonden er djembe en screenprinting workshops plaats.�
Waarom hebben jullie je pand opgegeven?
�Toen de PFP de Zocalo overnam (in oktober), bevond het pand zich middenin de zone dat rondom de Zocalo was afgezet. Omdat we niet wilden provoceren, hebben we het pand verlaten en zijn we naar de buurt van de universiteit verhuisd. Hier hebben we de barricade Solaria gevormd. Gedurende het instandhouden van die barricade hebben we, naast het houden van de wacht, evenementen georganiseerd voor vermaak en een bijeenkomst voor jongeren. �
Wat zijn jullie volgende stappen?
�Tijdens de betogingen en aanvallen van de PFP zijn er heel veel mensen gearresteerd en verdwenen. Onze hoofdzorg momenteel is het ondersteunen van onze vrienden in de gevangenis. We doen dit door onder andere geld in te zamelen en mensen te informeren. We hebben 2 radiostations waar we programma�s uitzenden over de situatie van de politieke gevangen. Radio Pacheco is enkel op het internet te beluisteren en radio Kehuelga is in Mexico op 102 FM en via het internet te beluisteren.
We vinden het heel belangrijk om met andere anarchisten uit geheel Mexico te praten over de anarchistische principes. Ook om ons zo nationaal en internationaal solidair te verklaren met de politieke gevangenen. Hiernaast proberen we met anarchisten uit de ganse wereld een groter globaal netwerk op te zetten.�
Voelen jullie de repressie van de politie in jullie dagelijks leven?
�In de krant van 30 november stond een artikel van CISEN (de Mexicaanse staatsveiligheidsdienst) over de verantwoordelijken van de onlusten tijdens de manifestaties. Daaruit bleek dat de jonge anarchisten, studenten en de mensen bij de barricades verantwoordelijk worden gesteld voor al het geweld. De APPO zegt openlijk tegen de pers dat ze geweldloos zijn en onderhandelt met de regering. De APPO heeft een niet-officieel akkoord met de regering dat ze geen geweld gebruikt. De regering stelt ook dat ze geen geweld gebruiken. Dus geeft de regering de schuld van al het geweld aan de anarchisten, het zwarte blok, punks, mensen met piercings, tattoo�s en/of mensen met andere kleding. Iedereen die er anders uitziet heeft dagelijks problemen met de politie. In wijken waar de PRI (behoorlijk rechtse partij in Mexico) regeert wordt je zelfs opgepakt als je er anders uitziet.�
Dit laatste doet me denken aan mijn eerste bezoek aan Oaxaca, waar ik met drie anderen een bergwandeling wilde maken. Na een lange wandeling bereikten we eindelijk de voet van de berg. Daar werden we opgepakt zonder reden. We moesten een of ander bewijs hebben om daar te lopen. Dit was een wijk waar veel PRI -affiches prijkten. Met een glimlach antwoord Tania:
�Dit is omdat je er anders uitziet.�
Hoeveel politieke gevangenen zijn er ongeveer?
Dit is heel moeilijk te zeggen. In Atenco zitten er momenteel nog 2 anarchisten vast. In Guadalajara is iedereen vrij, maar hebben de mensen wel een proces lopen. En nu de talloze gevangen in Oaxaca.
Waarvoor zijn de mensen in Guadalajara opgepakt?
In mei 2004 was er een forum over het Plan Pueblo Panama (PPP - vrijhandelsovereenkomst voor Centraal-Amerika) in Guadalajara. Er waren grote protesten tegen het PPP georganiseerd en de gouverneur Acu�a gaf het bevel om hardhandig die protesten de kop in te drukken.
Wat denk je van de vrouwenbeweging COMO (Co�rdinadora de Mujeres Oaxaque�as 1o de Agosto)?
In het begin had ik er veel bewondering voor. Zij deden iets wat anderen onmogelijk achtten. Er was een vrouwenbetoging op 1 augustus 2006 waar 20.000 vrouwen aanwezig waren. De pers sprak over slechts 2000 vrouwen. De vrouwen vroegen aan het televisiestation om 2 uur zendtijd om deze fout recht te zetten, maar de managers weigerden dit. Daarop besloten de vrouwen een nieuwe betoging te organiseren. Tijdens die betoging gingen 2000 vrouwen over tot de bezetting van het televisiestation. Doordat er zoveel mensen waren, was het voor de politie onmogelijk om in te grijpen. De eigenaar werd zelfs bang en vluchtte via het dak met een helikopter. De eerste avond waren er zo'n 1000 vrouwen, uiteindelijk bleven er 300 mensen over om de bezetting voort te zetten. Gedurende 20 dagen hebben de vrouwen de waarheid uitgezonden. De installaties werden echter aangevallen door paramilitairen van de PRI, waardoor de antennes onherstelbaar beschadigd raakten en een van onze kameraden vermoord werd. Na de bezetting gaven de georganiseerde vrouwen van Oaxaca hun organisatie de naam COMO. De vrouwen die de organisatie opstarten zijn aangesloten bij de Stalinistische partij FPR. De meeste vrouwen zijn tussen 40 en 50 jaar en hebben geen weet van de politieke strekking van die partij. Ze hebben geen kennis van organiseren: vergaderen, posters en flyers maken. Het zijn huisvrouwen die de was doen en voor het eten zorgen binnenshuis. Ze zijn stil door de hier nog altijd heersende macho-cultuur. COMO wilde deel uitmaken van de APPO, maar die weigerde in eerste instantie. Later kregen ze meer stemmen en werden ze toch toegelaten tot de APPO. Nu zijn ze vertegenwoordigd in de raad en sommigen zijn tot 'consejales' benoemd. Mijn grootste bedenking bij de COMO is dat ze leiders hebben en dat ze uit een Stalinistische partij afkomstig zijn. Maar ze strijden voor de rechten van de vrouw en dat moet zeker aangemoedigd worden.�
De Nederlandse vrijwilligersorganisatie Grassroots Projects steunt diverse projecten in Oaxaca. Zo is er geld gegeven voor juridische ondersteuning van gevangenen en voor de voortzetting van Indymedia in Oaxaca. Op dit moment wordt er gekeken of er een solidariteitsgroep opgezet kan worden die meer structurele projecten kan steunen. Ondertussen zijn diverse meer anarchistische organisaties zich langzamerhand weer aan het organiseren en mobiliseren. Hopelijk krijgt dit verhaal dan ook snel een vervolg.
Bijdrage van Christiaan
Subscribe to Posts [Atom]